energie 1

Is niet alles energie?
Eindeloze uitdrukkingen van energie?
Opgewekt van binnenuit, de wereld, energie.
Jij bron van energie.
Dat waar je verbinding mee maakt, op afgestemd bent komt tot uitdrukking buiten jou, geeft zich vorm.
Alles energie.
Emoties, lagen van energie.
Negativiteit, positiviteit, het is energie.
Er is geen oordeel, het is wat het is, komt tot uitdrukking, maakt zich openbaar, breekt naar buiten in een woedeuitbarsting, een stroom van verdriet, alles energie.
Lachen van vreugde, energie.
Jij bent energie.
Ik ben energie.
Eindeloze lagen van energie.

Elke stem maakt zich openbaar.
elke afstemming is door jou, waar luister je naar?
Het is zo helder en klaar,
alles energie.
De waarheid, energie.

We zoeken, we vinden, we doen ons ding.
We doen wat we doen, waar we rust in vinden.
Wat ons goed lijkt.
De wereld kan zich vastzetten in energie.
In een beeld, een verbeelding van de wereld.
Een tot beeld verstarde wereld.
Een beeld dat niet makkelijk breekt.
Een beeld dat verstard is, gekristalliseerd.
En steeds weer nieuwe beelden die erbij komen.
Die zich eraan bevestigen, hechten, zich eromheen bouwen, vermengen, verstrengelen.
En de wereld is veilig, want dit is de wereld en niet anders.
Maar de wereld is energie.
Eindeloze lagen van energie.
Jouw keuze, jouw wereld.
Jouw verlangen is jouw wereld.
Jouw beeld is jouw verbeelding van deze wereld.
Jouw verwachtingen, jouw angsten, zeker en onzekerheden.

En zo luistert ieder naar zijn/haar eigen stem.
Komt in zijn/haar stemming,
volgt zijn/haar bestemming.
Eindeloze lagen van energie.
Allerlei energieen die ons belagen, waartegen we moeten vechten, mensen die iets tonen, hun gezicht tonen aan ons.
Mensen die ons bevestigen of ontkrachten.
Mensen waarvoor we kruipen of waar we ons verheven boven voelen.
Zoveel mensen, zoveel beelden, zoveel energieen, zoveel maskers, zoveel muren.
Zoveel vervormingen, zoveel kristallisatie die ons vast zet in ons.
En we vechten tegen deze beelden.
We vechten met elkaar, en proberen onszelf overeind te houden.
Vast te houden aan wat zo veilig is.
Maar t leven stroomt verder.
Het leven slaat een bres in ons beeld, in ons versteende beeld.
Een klap/slag laat ons beeld vergruizelen.
Hulpeloos, machteloos kijken we naar de scherven, brokstukken.
Weer opnieuw bouwen.
Weer bouwen aan een nieuw beeld waar we ons veilig in voelen.
Steeds weer nieuwe beelden bouwen die steeds weer vergruizeld worden.
Uiteindelijk zijn het allemaal beelden die zich in ons vastzetten.
En we zien niet meer.

Kagib

De uitgesproken woorden:

http://www.mijnbestand.nl/Bestand-EJSWQPVCR7I7.mp3