discipline
'Discipline' is een prachtig woord, maar het wordt misbruikt zoals alle mooie woorden in het verleden zijn misbruikt. Het woord 'discipline' komt van dezelfde stam als het woord 'discipel' - de grondbetekenis van het woord is 'leerproces'. Iemand die bereid is te leren is een discipel, en het proces van bereidheid om te leren is discipline.
De op kennis gerichte mens is nooit bereid te leren, hij denkt dat hij alles al weet; hij zit erg vast in zijn zogenaamde kennis. Zijn kennis is niets anders dan voedsel voor zijn ego. Hij kan geen discipel zijn, hij kan zich niet overgeven aan echte discipline.
Socrates zegt: 'Ik weet maar één ding en dat is dat ik niets weet.'
Dit is het begin van discipline. Als je niets weet, ontstaat er natuurlijk een groot verlangen om te onderzoeken, te ontdekken, naspeuringen te doen. En zodra je begint te leren, volgt onvermijdelijk nog een factor: alles wat je leert moet je steeds weer loslaten, anders mondt het uit in kennis en kennis staat verder leren in de weg.
De ware gedisciplineerde mens stapelt nooit kennis op; elk moment laat hij alles wat hij te weten is gekomen voor wat het is en wordt weer onwetend. Die onwetendheid is werkelijk verhelderend. Ik ben het met Dionyius eens waar hij onwetendheid verhelderend noemt. Een van de schitterendste ervaringen in het bestaan is te verkeren in een staat van verhelderend niet-weten. Als je in die staat van niet-weten verkeert sta je open, is er geen drempel, ben je bereid tot onderzoeken.
Discipline is verkeerd geïnterpreteerd. Mensen vertelden anderen dat ze hun leven moesten disciplineren: dit mag wel, dat mag niet. Duizenden geboden en verboden zijn de mens opgelegd, en als iemand met duizenden geboden en verboden moet leven, kan hij niet creatief zijn. Hij is een gevangene; overal loopt hij tegen een muur op.
Een creatief mens moet alle geboden en verboden laten voor wat ze zijn. Hij heeft vrijheid en ruimte nodig, enorme ruimte; hij heeft het hele heelal en alle sterren nodig, alleen dan kan zijn spontaniteit diep van binnen gaan groeien.
Onthoud dus dat mijn betekenis van discipline niet die van de tien geboden is; ik leg je geen enkele discipline op; ik bied je eenvoudig inzicht in hoe je kunt blijven leren zonder betweter te worden. Je discipline moet recht uit je hart komen, zij moet van jou zijn - en dat is een groot verschil. Als iemand anders jou discipline oplegt zal dat je nooit lekker zitten; het is alsof je de kleren van een ander draagt. Ze zitten of te ruim of te krap; je voelt je er altijd een beetje ongemakkelijk in. Discipline is een individueel verschijnsel; altijd wanneer je een discipline overneemt ga je volgens vastgelegde, dode principes leven. Maar het leven is nooit dood; het leven is voortdurend aan verandering onderhevig. Het leven stroomt.
Heraclitus heeft gelijk: je kunt niet tweemaal in dezelfde rivier stappen. Zelf zou ik eigenlijk willen zeggen dat je zelfs niet éénmaal in dezelfde rivier kunt stappen, omdat de rivier veel te snel voorbij stroomt! Je moet op iedere situatie en op elke nuance alert, bedacht zijn; je moet op elke situatie, afhankelijk van het moment, respons kunnen geven, zonder een of ander voorgekookt antwoord dat je van anderen hebt.
Zie je het domme van de mensheid? Vijfduizend jaar geleden reikte Manu de hindoes een discipline aan en ze handelen er nog steeds naar. Drieduizend jaar geleden reikte Mozes de joden een discipline aan en ze leven er nog steeds naar. De hele wereld is gek gemaakt met deze disciplines! Ze zijn uit de tijd, ze hadden al lang begraven moeten zijn, lang geleden.
Osho
Dit moment, elk moment, kan zo kostbaar zijn, als je de intentie hebt om te leven wat hij hier uitwerkt.
Maar je leeft niet zomaar in het Eeuwige moment, het moment dat een is met alles en iedereen. Bijna altijd schieten we daartussen. Dus de voorfase is, om daar alert op te zijn, waar je ertussen schiet, van waaruit, hoe dit ontstaat, van waaruit dit opstaat, wakker wordt.
Dat wil verdwijnen, oplossen. Pas dan kun je voeling krijgen met dat Eeuwige moment, dan Weet je wat elk moment wil, wat elk moment is. Dan wordt je gedragen, beschermd in dat moment en vervuld door dat moment en elk volgend moment.
lieve warme groet Kagib
De op kennis gerichte mens is nooit bereid te leren, hij denkt dat hij alles al weet; hij zit erg vast in zijn zogenaamde kennis. Zijn kennis is niets anders dan voedsel voor zijn ego. Hij kan geen discipel zijn, hij kan zich niet overgeven aan echte discipline.
Socrates zegt: 'Ik weet maar één ding en dat is dat ik niets weet.'
Dit is het begin van discipline. Als je niets weet, ontstaat er natuurlijk een groot verlangen om te onderzoeken, te ontdekken, naspeuringen te doen. En zodra je begint te leren, volgt onvermijdelijk nog een factor: alles wat je leert moet je steeds weer loslaten, anders mondt het uit in kennis en kennis staat verder leren in de weg.
De ware gedisciplineerde mens stapelt nooit kennis op; elk moment laat hij alles wat hij te weten is gekomen voor wat het is en wordt weer onwetend. Die onwetendheid is werkelijk verhelderend. Ik ben het met Dionyius eens waar hij onwetendheid verhelderend noemt. Een van de schitterendste ervaringen in het bestaan is te verkeren in een staat van verhelderend niet-weten. Als je in die staat van niet-weten verkeert sta je open, is er geen drempel, ben je bereid tot onderzoeken.
Discipline is verkeerd geïnterpreteerd. Mensen vertelden anderen dat ze hun leven moesten disciplineren: dit mag wel, dat mag niet. Duizenden geboden en verboden zijn de mens opgelegd, en als iemand met duizenden geboden en verboden moet leven, kan hij niet creatief zijn. Hij is een gevangene; overal loopt hij tegen een muur op.
Een creatief mens moet alle geboden en verboden laten voor wat ze zijn. Hij heeft vrijheid en ruimte nodig, enorme ruimte; hij heeft het hele heelal en alle sterren nodig, alleen dan kan zijn spontaniteit diep van binnen gaan groeien.
Onthoud dus dat mijn betekenis van discipline niet die van de tien geboden is; ik leg je geen enkele discipline op; ik bied je eenvoudig inzicht in hoe je kunt blijven leren zonder betweter te worden. Je discipline moet recht uit je hart komen, zij moet van jou zijn - en dat is een groot verschil. Als iemand anders jou discipline oplegt zal dat je nooit lekker zitten; het is alsof je de kleren van een ander draagt. Ze zitten of te ruim of te krap; je voelt je er altijd een beetje ongemakkelijk in. Discipline is een individueel verschijnsel; altijd wanneer je een discipline overneemt ga je volgens vastgelegde, dode principes leven. Maar het leven is nooit dood; het leven is voortdurend aan verandering onderhevig. Het leven stroomt.
Heraclitus heeft gelijk: je kunt niet tweemaal in dezelfde rivier stappen. Zelf zou ik eigenlijk willen zeggen dat je zelfs niet éénmaal in dezelfde rivier kunt stappen, omdat de rivier veel te snel voorbij stroomt! Je moet op iedere situatie en op elke nuance alert, bedacht zijn; je moet op elke situatie, afhankelijk van het moment, respons kunnen geven, zonder een of ander voorgekookt antwoord dat je van anderen hebt.
Zie je het domme van de mensheid? Vijfduizend jaar geleden reikte Manu de hindoes een discipline aan en ze handelen er nog steeds naar. Drieduizend jaar geleden reikte Mozes de joden een discipline aan en ze leven er nog steeds naar. De hele wereld is gek gemaakt met deze disciplines! Ze zijn uit de tijd, ze hadden al lang begraven moeten zijn, lang geleden.
Osho
Dit moment, elk moment, kan zo kostbaar zijn, als je de intentie hebt om te leven wat hij hier uitwerkt.
Maar je leeft niet zomaar in het Eeuwige moment, het moment dat een is met alles en iedereen. Bijna altijd schieten we daartussen. Dus de voorfase is, om daar alert op te zijn, waar je ertussen schiet, van waaruit, hoe dit ontstaat, van waaruit dit opstaat, wakker wordt.
Dat wil verdwijnen, oplossen. Pas dan kun je voeling krijgen met dat Eeuwige moment, dan Weet je wat elk moment wil, wat elk moment is. Dan wordt je gedragen, beschermd in dat moment en vervuld door dat moment en elk volgend moment.
lieve warme groet Kagib
Reacties