ik denk dus ik besta? 1

Ja, het denken.
Het heeft een centrale plek in je leven.
Alles draait uiteindelijk om dit denken.
Het is niet te stoppen, het gaat voortdurend door.
Steeds maar denken, denken, denken.
Helemaal vol met gedachten.
Denken over het leven, over jezelf, over de ander, over de situatie.
Denken over wat je moet doen, wil doen, hoe je denkt dat het is.
Je denkt dat dit het is, dat het niet anders kan, dat er geen andere mogelijkheid is.
Maar ik zou uit eigen ervaring en praktijk willen zeggen, we hebben dit denken minimaal nodig.
Als we gewoon in het moment kunnen zijn dan kunnen we vanuit dat moment doen wat gedaan wil worden, wat nodig is, zonder gedachten.
Gewoon doen.
Maar omdat je zo vol zit met gedachten kun je niet gewoon doen. Wordt je gedaan, doe je vanuit het denken, wordt je geleefd door het denken. Het denken dat altijd oud is, aangeleerd, opgelegd is, waar je ouders door spreken, de opvoeding, dat je inlicht over angst, waarden en normen systemen, wat je behoort te doen, wat je moet laten, wat je wil doen, maar wat vaak helemaal niet jouw wil is maar een wil ontstaan door cultuur of opvoeding.
Je wordt geleefd door je gedachten, elk moment.
En dit denken haalt je uit het moment.
Juist in dit moment, en elk moment weer gebeurd het, is alles aanwezig wat nodig is.
In Bewustzijn, in Zijn, in een aanwezig zijn.
Maar het denken haalt je hier steeds weer uit.
Weer voor of achteruit in de tijd en je bent weer verdwenen.

Ik zou willen zeggen, hecht niet teveel waarde aan deze machine die maar door, en door, en doordraait.
Een machine die nooit ophoudt, waar geen aan/uitknop op lijkt te zitten.
Het voedt je met eindeloos beelden over het leven.
Over jouw leven, over wie je bent, wie de ander is, wat nodig is, verwachtingen, verlangens.
En je denkt het te weten, en je houdt je in dit denken staande.
Maar het denken weet niet, het denken is vluchten.
Het zet aan de ene kant alles vast en blijft aan de andere kant in verandering.
Als er weer een nieuw denkbeeld komt waar je jezelf veilig in/bij voelt, dat beter past.

Het grote probleem is, je bent niet de meester van je denken.
Het denken is jou meester, jouw meester.
Jij leeft niet, je wordt geleefd door het denken.
Het brengt je overal heen, manipuleert je, meestal onbewust op alle mogelijke manieren.
Je zit vast aan touwtjes.
Je bent niet vrij, en zult nooit vrij zijn als je niet de meester wordt van het denken.
Als jij kiest voor een gedachte.
Dan kan het denken weer een hulp worden.Laat ik even naar mijn praktijk-ervaring gaan.
Ik kan dus deze analyse vanuit eigen ervaren tot uitdrukking brengen.
Nu alweer bijna 25 jaar geleden kwam mijn gedachtestroom plotseling tot stilstand.
Zonder oefening, zonder meditatie, yoga of wat dan ook, stopte de stroom.
Ik stond buiten, en het gebeurde, hoorde ineens alle geluiden heel intens om me heen.
En alles was anders.
Een nieuwe fase was ingegaan.
Er wordt vaak gezegd binnen spirituele kringen dat dit het is waar het om draait.
Dan heb je Het bereikt, de verlichting, de bevrijding.
Zeker het is een grote bevrijding omdat het dan heel eenvoudig is om in het nu te zijn.
Maar toch was ik eigenlijk nog steeds niet volledig vrij.
Want daarvoor waren al veel denk/gedachtebeelden ontstaan, gevormd.
Hierna heb ik me bevrijd van heel veel van die beelden maar soms blijkt er toch nog een beeld te zijn dat ontmaskerd wil worden.
Nu kan ik wel echt in het nu leven, vrij en onbevangen, en gewoon Zijn en volgen de Stroom van binnenuit, in het Eeuwige moment.
Maar ja, al zou bij iedereen nu het denken stoppen dan zouden we nog niet elkaar of het echte leven zien.
Want er zijn al eindeloos beelden gevormd van waaruit we automatisch reageren, die in het onbewustzijn zitten, en van waaruit we de wereld inkijken.
Daarom misschien goed onszelf dit te realiseren, wat ik zie is bijna nooit de Waarheid maar mijn waarheid mijn ervaring, mijn achtergrond, hoe ik het leven zie en bekijk, ontstaan uit het verleden.
Wat ik zie, ben ik zelf.

Kagib

De uitgesproken woorden:

http://www.mijnbestand.nl/Bestand-TA3F4U6AUSM6.mp3