over de dood heen

De Liefde is uiteindelijk de enige realiteit. Dat wat overblijft als de rest verdwenen is, als wij verdwenen zijn.
Als dat verdwenen is waar we nu zo vol van zijn.
Dit diep in jezelf voelen, toelaten, wat is nu werkelijk, werkelijk belangrijk?
Alles wat je leven nu bevat, omvat?
Wat vervluchtigt niet in de tijd?
Wat kun je meenemen als je hier weg gaat, als de dood je begroet?
Het gaat er niet om dat je, je leven verwaarloost.
Nee helemaal niet, maar dat je jezelf hierin niet verliest, hierin niet verdrinkt. Alleen dit nog maar ziet en dat Eeuwige perspectief uit het oog verliest.
Want uiteindelijk gaat t niet om jou. Uiteindelijk gaat het erom dat jij verdwijnt en ruimte schept voor die Liefde. Dat dit vroeg of laat mag gebeuren.
En tuurlijk dit kun je niet forceren, het mag een groeiproces zijn.
Het mag een ervaren worden. Goh, er is iets in mij wat werkelijk Weet, alles Weet. Er is iets in mij wat onvoorwaardelijk van mij houdt. Er is iets in mij dat onvoorwaardelijk steunt en beschermt en inspireert.
En meer en meer kan dan het vertrouwen groeien je hieraan onvoorwaardelijk over te geven.

Alles is in ons.
Het Al is in ons.
En dit is oneindig geduldig, vol mededogen.
Het Ziet, het Weet, maar zal niks forceren, zal jou niet forceren.
Je plukt de vruchten van je handelingen. Het leven loutert je, laat je vallen, en je staat weer op. Misschien weer met n stukje meer begrip. Weer n stukje meer ruimte voor de Eeuwigheid.
Het innerlijke Vuur van de Liefde kan uiteindelijk alles wegbranden wat illusie is, wat waan is, wat verstrikking is. Alles kan hierin verdwijnen wat wij gemaakt hebben, wat wij opgebouwd hebben, om ons heen gebouwd hebben. De wereld die wij gebouwd hebben, waar we ons in veilig voelen maar vaak heel klein is en zo afhankelijk van zoveel dat binnen die wereld dan goed moet blijven gaan. Er hoeft maar iets te gebeuren en deze wereld stort in.
Maar de wereld van de Eeuwigheid is onaantastbaar, kan niet ineenstorten. Die is onafhankelijk van beelden, vormen, van wat dan ook. Deze wereld is was en zal altijd zijn. Het is energie, het is het Bewustzijn.
Dit bewustzijn kan uiteindelijk ook voor alles zorgdragen binnen deze wereld. Het leven wat wij hier leiden, als wij onszelf hieraan overgeven.
En zo kan dit innerlijke Vuur, de heilige Liefde meer en meer ruimte krijgen in ons. Zo mogen wij zelf meer en meer ervaren wat dit heilige Vuur van de Liefde is. Totdat wij dit heilige Vuur, de heilige Liefde Zijn in Eeuwigheid in Vrijheid.
Dit is de uiteindelijke Opstanding. Het kruipen uit de pop, en eindelijk mag de Vlinder zijn vleugels uitslaan.



Kagib

De uitgesproken woorden:

http://www.mijnbestand.nl/Bestand-SLT8XIWYH4CH.mp3