17-8-61 verstilling

Je voelde, meer dan je zag, de schoonheid van het land en de vermoeide mensen, het snelstromende riviertje en de stille weilanden.
Op de terugweg, dicht bij het chalet, was de lucht volledig bedekt door zware wolken en plotseling scheen de ondergaande zon op een paar rotsen, hoog op de bergen. Dat plekje zonlicht op die wand van rotsen openbaarde een diepte aan schoonheid en gevoel zoals een gesneden beeld die nooit bevatten kan. Het leek of ze van binnen verlicht werden door een eigen licht, sereen en nooit verflauwend.
Het was het eind van de dag.

Pas toen je de volgende morgen vroeg wakker werd, besefte je de pracht van de vorige avond en de liefde die voorbij gekomen was.
Het bewustzijn kan de grootsheid van ongereptheid niet bevatten; het kan die wel ontvangen, maar niet nastreven, noch ontwikkelen. Het bewustzijn in zijn totaliteit moet vrij zijn van beweging, zonder te willen, te zoeken of ooit iets na te streven. Het bewustzijn als geheel moet verstild zijn en alleen dan kan dat wat begin noch einde kent ontstaan.
Meditatie is het leeg maken van het bewustzijn, niet om op te nemen, maar om leeg te zijn van ieder streven. Er moet ruimte zijn voor stil-zijn, niet de ruimte die door het denken en zijn activiteiten wordt geschapen, maar die ruimte die ontstaat door ontkenning en vernietiging, wanneer niets is overgebleven van het denken met zijn projecties. Alleen in leegte kan schepping plaats vinden.

Krishnamurti