kleren uit

Het is bijna een situatie als deze:
je denkt dat jij je kleren bent.
Dan ben je natuurlijk bang naakt te zijn.
Het is niet alleen een kwestie van bang zijn je kleren uit te doen,
maar de angst dat er niemand zal zijn als jij je de kleren uitdoet,
dat je hol bent van binnen en dat iedereen ziet dat er die leegte is.
Je kleren geven je voortdurend inhoud.
De persoonlijkheid is bang, en het is heel begrijpelijk dat die bang moet zijn.
Op het moment dat je van je lasten bevrijd bet,
kun je je vleugels uitslaan in het onmetelijke bestaan
dat alsmaar op je gewacht heeft.

Osho

Het is eigenlijk een mooi verhaal he, Adam en Eva. De symboliek erin. Helemaal naakt, geen schaamte, puur, het paradijs.
En de eerste kleertjes is dan n vijgeblad of zoiets hihihi
De eerste bedekking. En hoeveel bedekkingen zijn daar nog bovenop gekomen.
Het gaat er dus om, weer bewust terug te keren in het paradijs. Alle kleertjes uit. Alles wat bovenop de Essentie gekomen is, de naakte Waarheid die overblijft.

Maar inderdaad, het ego is hier doodsbang voor. Die houdt zich overeind met al die kleertjes. Die denkt dat ie die kleertjes is, dus doet er alles aan om die kleertjes te behouden. Op den duur weet t ego niet meer dat er meer is dan die kleertjes. Hele samenlevingen die dit vergeten zijn.
Ja, alleen maar kleren, daaronder een lege huls omdat er helemaal geen voeling is gekomen met wat daaronder zit.
Dus eerst gaat het erom die voeling wel te krijgen, een heel proces, laagje na laagje verwijderen onder leiding van Dat wat onder al die laagjes zit.

lieve warme groet Kagib