het nu
Maar de werkelijkheid bestaat enkel uit nu, uit het heden. Ze heeft niets te maken met het verleden en niets te maken met de toekomst. Zij is zo geconcentreerd in dit moment, dat als je in dit moment kunt zijn, al wat je nastreeft en zoekt in vervulling gaat. Dit moment is de deur naar het goddelijke.
Leef van moment tot moment, voortdurend het verleden achter latend, als stof dat zich op de spiegel heeft vastgezet. Een mens die tevreden is in het heden, zal zich nooit druk maken over de toekomst.
Wanneer je eenmaal vergeten bent het heden te beleven, ben je al dood. Het is iets anders dat het wellicht zestig, zeventig of tachtig jaar duurt voordat je begraven wordt of gecremeerd - maar je bent al veel eerder doodgegaan. Op het moment dat je het contact met het heden bent kwijtgeraakt, heeft je dood zich voltrokken. Maar als je het contact weer kunt terugwinnen, is wederopstandig mogelijk.
Alleen het heden kan je de ruimte bieden om te ontspannen en niet iets door te drijven. Het is het verleden dat je idealen verschaft, moraliteiten, tegen de natuur in. Je kunt het niet van de natuur winnen, die is zo veelomvattend en zo kollossaal, en je bent gewoon een nietige dauwdruppel in de oceaan der natuur. De dauwdruppel kan het niet tegen de oceaan opnemen, ze hoeft zich alleen maar te ontspannen en één te worden met de oceaan.
Waarom zet je de omstandigheden naar je hand? Heb je nooit een rivier uit de bergen omlaag zien komen? Ze komt van hoge bergtoppen waar de sneeuw nog nooit gesmolten is en stroomt door dalen, en stroomt door onbekend gebied. Waarnaartoe is de rivier op weg? Ze is volkomen ontspannen, zonder een doel om gespannen over te zijn, zonder een doel om ergens aan te komen. Ieder moment geniet ze van de bomen waaraan ze voorbijgaat, de bergen waarvan ze omlaag stroomt. En op zekere dag bereikt elke rivier zonder uitzondering de oceaan.
Osho
Ja, het nu het nu. Zoveel wordt gedeeld geschreven over het nu, leven in het nu. Ook door mij. Want zeker waar, het is het allerbelangrijkste wat er is, in het nu kunnen zijn.
Maar de praktijk? Willen we wel in dat nu zijn? Echt?
Wat hij hier zegt lijkt heel eenvoudig, geen stof vergaren op de spiegel.
Maar die stof is al vergaard, je ziet niks. Al kan het er heel mooi uitzien.
Je ziet jezelf. Maar wil je jezelf zien?
In alle omstandigheden om je heen hoe je reageert op mensen?
Niet meer vluchten.
Dus de eerste fase zal moeten zijn het schoonmaken van die spiegel. Ook dat kan alleen maar door in het nu te zijn. Dan kan het Eeuwige Nu zich door jou heen zich uitspreken, voelbaar maken. Wat Ziet wat Weet wat is.
Zo kun je dan meer en meer samenkomen met dat Eeuwige nu niet meer besmet door de tijd.
lieve warme groet Kagib
Leef van moment tot moment, voortdurend het verleden achter latend, als stof dat zich op de spiegel heeft vastgezet. Een mens die tevreden is in het heden, zal zich nooit druk maken over de toekomst.
Wanneer je eenmaal vergeten bent het heden te beleven, ben je al dood. Het is iets anders dat het wellicht zestig, zeventig of tachtig jaar duurt voordat je begraven wordt of gecremeerd - maar je bent al veel eerder doodgegaan. Op het moment dat je het contact met het heden bent kwijtgeraakt, heeft je dood zich voltrokken. Maar als je het contact weer kunt terugwinnen, is wederopstandig mogelijk.
Alleen het heden kan je de ruimte bieden om te ontspannen en niet iets door te drijven. Het is het verleden dat je idealen verschaft, moraliteiten, tegen de natuur in. Je kunt het niet van de natuur winnen, die is zo veelomvattend en zo kollossaal, en je bent gewoon een nietige dauwdruppel in de oceaan der natuur. De dauwdruppel kan het niet tegen de oceaan opnemen, ze hoeft zich alleen maar te ontspannen en één te worden met de oceaan.
Waarom zet je de omstandigheden naar je hand? Heb je nooit een rivier uit de bergen omlaag zien komen? Ze komt van hoge bergtoppen waar de sneeuw nog nooit gesmolten is en stroomt door dalen, en stroomt door onbekend gebied. Waarnaartoe is de rivier op weg? Ze is volkomen ontspannen, zonder een doel om gespannen over te zijn, zonder een doel om ergens aan te komen. Ieder moment geniet ze van de bomen waaraan ze voorbijgaat, de bergen waarvan ze omlaag stroomt. En op zekere dag bereikt elke rivier zonder uitzondering de oceaan.
Osho
Ja, het nu het nu. Zoveel wordt gedeeld geschreven over het nu, leven in het nu. Ook door mij. Want zeker waar, het is het allerbelangrijkste wat er is, in het nu kunnen zijn.
Maar de praktijk? Willen we wel in dat nu zijn? Echt?
Wat hij hier zegt lijkt heel eenvoudig, geen stof vergaren op de spiegel.
Maar die stof is al vergaard, je ziet niks. Al kan het er heel mooi uitzien.
Je ziet jezelf. Maar wil je jezelf zien?
In alle omstandigheden om je heen hoe je reageert op mensen?
Niet meer vluchten.
Dus de eerste fase zal moeten zijn het schoonmaken van die spiegel. Ook dat kan alleen maar door in het nu te zijn. Dan kan het Eeuwige Nu zich door jou heen zich uitspreken, voelbaar maken. Wat Ziet wat Weet wat is.
Zo kun je dan meer en meer samenkomen met dat Eeuwige nu niet meer besmet door de tijd.
lieve warme groet Kagib
Reacties