omstandigheden naar je hand zetten
Waarom wil ik omstandigheden naar mijn hand zetten?
De opvoeding van de mens is zo verderfelijk, zo verminkend, dat ze al wat belangrijk en waardevol in je is teniet doet, en dit vervangt door wreedheid, geweld, een verlangen tot overheersen. Heel de samenleving ondersteunt deze vernietiging van je onschuld aan alle kanten, stimuleert dit.
Je bent voortdurend met jezelf in gevecht, doordat je zulke stompzinnige ideeën over jezelf hebt gekregen: je moet kiezen tussen ofwel je aard, je ontspannen zijn in je aard, ofwel duizenden jaren conditionering - en conditioneringen gaan met de dag dieper. Plezier is veroordeeld, niet serieus zijn is veroordeeld, speelsheid is veroordeeld. De hele mensheid heeft zich gericht op uitermate serieus te zijn, en serieus zijn is een psychologische ziekte.
Als je door omstandigheden wordt verblind, ga je in jezelf iedere gelegenheid die je levendiger, liefdevoller, gelukzakiger, extatischer kan maken, de kop indrukken. Het is een worsteling tussen jou en je gehele verleden. Het verleden is lang; het heeft zich tot in je wortels zelf uitgestrekt. Maar als je alert genoeg bent, is er nog tijd om uit het net, uit de ketens van het verleden te komen.
Een mens die los is van het verleden, is de enige mens die los is om in het heden te leven.
En je moet iets eigenaardigs onthouden: de mens die los staat van het verleden alsof hij volslagen nieuw en puntgaaf is op deze prachtige planeet, is ook automatisch los van de toekomst.
De toekomst is een projectie van het verleden. Het verleden bestaat niet meer, de toekomst bestaat nog niet - maar het verleden verschaft je ambities en begeerten en allerlei soort stompzinnige ideeën van hebzucht en begeerte. Onwillekeurig ga je naar de toekomst uitkijken als naar een toevluchtsoord.
Osho
Ja, dat is altijd als ik naar kinderen kijk en dan naar de volwassene, die grote mens die denkt dat hij/zij volwassen is geworden. Zoveel potentie aan leven, beleven, puurheid, verloren. Onbevangenheid, echt zien wat is. Ja, die speelsheid, alles als een wonder, we verliezen het allemaal.
Omdat we op moeten groeien.
Maar waar groeien we dan naar toe? Moeten we dan allemaal hetzelfde worden?
Wat werkelijk op zou kunnen bloeien van binnenuit blijft onaangesproken. Het wordt niet aangeboord want het wordt zinloos gezien binnen alle culturen en geloven.
Ja, hoe kan er iets anders in je opstaan als je vanaf de geboorte gebombardeerd wordt met zo is zo moet dit, dit moet je leren, dat is goed en dat is slecht. Alle waarden en normen.
En wat hij zegt, dit is niet alleen van dit leven het is van vele levens.
Want door alle tijden heen zijn er steeds alleen maar enkeltjes geweest waar de ware opbloei was van binnenuit. Door alle tijden heen zijn deze enkeltjes vermorzeld, ontkent, belachelijk gemaakt. Want alle programma's ontstaan in het verleden kunnen geen voeling hebben met wat niet van de tijd is. Dus alles moet ingepast worden in dat programma. Dat is bekend, kun je leren, op school, kun je zo ook controleren. Zo past het, geen onzekerheid. En iedereen moet daar dan ook weer in passen.
En zo blijft alles in stand, houden we elkaar in stand. Generatie, op generatie. In t vormpje misschien wat veranderingen maar niet in Essentie. Want de Essentie blijft onaangeroerd, bedekt door de tijd.
Aan jou de kans die weer te ont-dekken, onder leiding van de Essentie.
lieve warme groet Kagib
De opvoeding van de mens is zo verderfelijk, zo verminkend, dat ze al wat belangrijk en waardevol in je is teniet doet, en dit vervangt door wreedheid, geweld, een verlangen tot overheersen. Heel de samenleving ondersteunt deze vernietiging van je onschuld aan alle kanten, stimuleert dit.
Je bent voortdurend met jezelf in gevecht, doordat je zulke stompzinnige ideeën over jezelf hebt gekregen: je moet kiezen tussen ofwel je aard, je ontspannen zijn in je aard, ofwel duizenden jaren conditionering - en conditioneringen gaan met de dag dieper. Plezier is veroordeeld, niet serieus zijn is veroordeeld, speelsheid is veroordeeld. De hele mensheid heeft zich gericht op uitermate serieus te zijn, en serieus zijn is een psychologische ziekte.
Als je door omstandigheden wordt verblind, ga je in jezelf iedere gelegenheid die je levendiger, liefdevoller, gelukzakiger, extatischer kan maken, de kop indrukken. Het is een worsteling tussen jou en je gehele verleden. Het verleden is lang; het heeft zich tot in je wortels zelf uitgestrekt. Maar als je alert genoeg bent, is er nog tijd om uit het net, uit de ketens van het verleden te komen.
Een mens die los is van het verleden, is de enige mens die los is om in het heden te leven.
En je moet iets eigenaardigs onthouden: de mens die los staat van het verleden alsof hij volslagen nieuw en puntgaaf is op deze prachtige planeet, is ook automatisch los van de toekomst.
De toekomst is een projectie van het verleden. Het verleden bestaat niet meer, de toekomst bestaat nog niet - maar het verleden verschaft je ambities en begeerten en allerlei soort stompzinnige ideeën van hebzucht en begeerte. Onwillekeurig ga je naar de toekomst uitkijken als naar een toevluchtsoord.
Osho
Ja, dat is altijd als ik naar kinderen kijk en dan naar de volwassene, die grote mens die denkt dat hij/zij volwassen is geworden. Zoveel potentie aan leven, beleven, puurheid, verloren. Onbevangenheid, echt zien wat is. Ja, die speelsheid, alles als een wonder, we verliezen het allemaal.
Omdat we op moeten groeien.
Maar waar groeien we dan naar toe? Moeten we dan allemaal hetzelfde worden?
Wat werkelijk op zou kunnen bloeien van binnenuit blijft onaangesproken. Het wordt niet aangeboord want het wordt zinloos gezien binnen alle culturen en geloven.
Ja, hoe kan er iets anders in je opstaan als je vanaf de geboorte gebombardeerd wordt met zo is zo moet dit, dit moet je leren, dat is goed en dat is slecht. Alle waarden en normen.
En wat hij zegt, dit is niet alleen van dit leven het is van vele levens.
Want door alle tijden heen zijn er steeds alleen maar enkeltjes geweest waar de ware opbloei was van binnenuit. Door alle tijden heen zijn deze enkeltjes vermorzeld, ontkent, belachelijk gemaakt. Want alle programma's ontstaan in het verleden kunnen geen voeling hebben met wat niet van de tijd is. Dus alles moet ingepast worden in dat programma. Dat is bekend, kun je leren, op school, kun je zo ook controleren. Zo past het, geen onzekerheid. En iedereen moet daar dan ook weer in passen.
En zo blijft alles in stand, houden we elkaar in stand. Generatie, op generatie. In t vormpje misschien wat veranderingen maar niet in Essentie. Want de Essentie blijft onaangeroerd, bedekt door de tijd.
Aan jou de kans die weer te ont-dekken, onder leiding van de Essentie.
lieve warme groet Kagib
Reacties