over acceptatie
Waarom ben ik bang mezelf te accepteren zoals ik ben?
Je bent niet aanwezig in wat je doet. Je bent niet aanwezig in wat je bent. Je bent niet aanwezig in wat je voorgeeft te zijn. Het is volkomen inhoudloos, pure huichelarij. Maar de manier waarop het geschapen is, is een eenvoudige methode: Vertel iedereen dat zoals je bent, je het absoluut niet verdient om zelfs maar te bestaan. Zoals je bent, ben je enkel maar afschuwelijk, een toevalligheid. Zoals je bent, zou je je over jezelf moeten schamen, want je hebt helemaal niets wat eer en respect waard is.
Uiteraard begint elk kind met dingen te doen waarvan hij veronderstelt dat het zo hoort. Hij wordt daardoor alsmaar onechter, alsmaar meer nagemaakt; hij komt alsmaar verder af te staan van zijn authentieke werkelijkheid, van heel zijn wezen - en dan ontstaat angst. Steeds wanneer je verlangen voelt om jezelf te leren kennen, is grote angst daar meteen het gevolg van. De angst bestaat hieruit dat, als je jezelf ontdekt, je dan het respect voor jezelf gaat kwijt raken - zelfs in eigen ogen.
De samenleving legt een te zware druk op elk individu. Ze doet alle mogelijke moeite om je zo fiks te conditioneren, dat je het idee krijgt dat jij de conditionering bent, en je wordt een deel van de samenleving, in strijd met je eigen wezen. Je wordt christen, je wordt hindoe, je wordt moslim, en je vergeet totaal dat je enkel als een menselijk wezen geboren bent, zonder godsdienst, zonder politiek, zonder natie, zonder ras.
Je bent gewoon geboren als een zuivere mogelijkheid tot groeien. Het gaat erom om bij jezelf terug te komen. Het bestaan wil mensen niet nog eens herhalen; het is zo creatief, dat het altijd iets nieuws in elk individu inbouwt, een nieuw potentieel, een nieuwe mogelijkheid, een nieuw niveau, een nieuwe dimensie, een nieuwe plek.
Osho
Wel hard he, wat hij aan t begin zegt.
En toch, het is zo. De potentie die in ons verborgen ligt kan zich mini minimaal ontplooien binnen de huidige wereld, niet alleen in Nederland maar de hele wereld.
Bijna altijd raakt het individu gevangen in, bevangen door eindeloze programma's die in de loop van een leven ontstaan. Cultuurprogramma's, geloofsprogramma's, wetenschapsprogramma's noem maar op. De eigenheid helemaal verloren, en iedereen is zo, dus waarom zou je moeilijk doen. Dus de meeste doen niet moeilijk of zijn al zo geindoctrineerd dat ze niet meer weten dat ze hun programma zijn.
En het ware potentieel, in iedere mens verborgen kan zo nooit opbloeien, wordt niet gezien niet gevoeld niet begrepen.
lieve warme groet Kagib
Je bent niet aanwezig in wat je doet. Je bent niet aanwezig in wat je bent. Je bent niet aanwezig in wat je voorgeeft te zijn. Het is volkomen inhoudloos, pure huichelarij. Maar de manier waarop het geschapen is, is een eenvoudige methode: Vertel iedereen dat zoals je bent, je het absoluut niet verdient om zelfs maar te bestaan. Zoals je bent, ben je enkel maar afschuwelijk, een toevalligheid. Zoals je bent, zou je je over jezelf moeten schamen, want je hebt helemaal niets wat eer en respect waard is.
Uiteraard begint elk kind met dingen te doen waarvan hij veronderstelt dat het zo hoort. Hij wordt daardoor alsmaar onechter, alsmaar meer nagemaakt; hij komt alsmaar verder af te staan van zijn authentieke werkelijkheid, van heel zijn wezen - en dan ontstaat angst. Steeds wanneer je verlangen voelt om jezelf te leren kennen, is grote angst daar meteen het gevolg van. De angst bestaat hieruit dat, als je jezelf ontdekt, je dan het respect voor jezelf gaat kwijt raken - zelfs in eigen ogen.
De samenleving legt een te zware druk op elk individu. Ze doet alle mogelijke moeite om je zo fiks te conditioneren, dat je het idee krijgt dat jij de conditionering bent, en je wordt een deel van de samenleving, in strijd met je eigen wezen. Je wordt christen, je wordt hindoe, je wordt moslim, en je vergeet totaal dat je enkel als een menselijk wezen geboren bent, zonder godsdienst, zonder politiek, zonder natie, zonder ras.
Je bent gewoon geboren als een zuivere mogelijkheid tot groeien. Het gaat erom om bij jezelf terug te komen. Het bestaan wil mensen niet nog eens herhalen; het is zo creatief, dat het altijd iets nieuws in elk individu inbouwt, een nieuw potentieel, een nieuwe mogelijkheid, een nieuw niveau, een nieuwe dimensie, een nieuwe plek.
Osho
Wel hard he, wat hij aan t begin zegt.
En toch, het is zo. De potentie die in ons verborgen ligt kan zich mini minimaal ontplooien binnen de huidige wereld, niet alleen in Nederland maar de hele wereld.
Bijna altijd raakt het individu gevangen in, bevangen door eindeloze programma's die in de loop van een leven ontstaan. Cultuurprogramma's, geloofsprogramma's, wetenschapsprogramma's noem maar op. De eigenheid helemaal verloren, en iedereen is zo, dus waarom zou je moeilijk doen. Dus de meeste doen niet moeilijk of zijn al zo geindoctrineerd dat ze niet meer weten dat ze hun programma zijn.
En het ware potentieel, in iedere mens verborgen kan zo nooit opbloeien, wordt niet gezien niet gevoeld niet begrepen.
lieve warme groet Kagib
Reacties