24-9-61 de roos op het gazon

Er was een mooi onderhouden gazon, niet te groot, en het was ongelooflijk groen; het lag achter een ijzeren traliehek, was goed besproeid, zorgzaam bijgehouden, gerold en prachtig levend, fonkelend van schoonheid. Het moet vele honderden jaren oud zijn geweest; er stond zelfs geen stoel op, geïsoleerd en beschermd als het was door een hoog en smal hekwerk.
Aan het einde van het gazon stond een enkele rozenstruik, met één enkele rode roos in volle bloei. Het was een wonder, dat zachte gazon met die enkele roos; ze stonden daar gescheiden van de hele wereld van lawaai, chaos en ellende; al had de mens ze daar geplaatst, ze waren prachtig, veel mooier dan musea, de torens en de sierlijke lijn van bruggen. Ze waren luisterrijk in hun prachtige onbetrokkenheid.

Ze waren wat ze waren, gras en bloem en anders niet. Er lag een grote schoonheid en rust over en de waardigheid van zuiverheid. Het was een warme middag, zonder een briesje, en de stank van de uitlaatgassen van de vele auto's hing in de lucht, maar op die plek had het gras een eigen geur en je kon het parfum van die eenzame roos bijna ruiken.

Krishnamurti