liefde binnen de relatie

Het pad liep langs een boerderij omhoog, een heuvel op vanwaar je uitzicht had op de verschillende gebouwen, de koeien met hun kalveren, de kippen, de paarden en een verzameling langbouwwerktuigen. Het was een aardig pad, zoals het zich door de bossen slingerde; het werd vaak benut door herten en ander wild, dat zijn sporen hier en daar in de zachte bodem achterliet. Als het heel stil was, droegen de stemmen uit de boerderij, het gelach en het geluid van de radio, heel ver. Het was een goed onderhouden boerderij met een sfeer van netheid. De stemmen klonken vaak boos en luid, waarna de kinderen even stil waren. Ergens tussen de bomen werd gezongen en je hoorde de boze stemmen zelfs boven het zingen uit. Plotseling kwam er een vrouw het huis uit, die de deur achter zich dicht smeet; ze stak over naar de koestal en begon met een stop op een koe in te slaan. Het zwiepende geluid van de slagen drong door tot op de heuvel.

Wat is er toch weinig voor nodig om wat ons dierbaar is kapot te maken! Wat kan er toch gauw iets tussen ons komen: een woord, een gebaar, een glimlach! Onze gezondheid, onze stemmingen en onze begeerten werpen hun schaduwen af en wat licht was wordt dof en zwaar. Wij matten onszelf af met onze gewoonten en wat duidelijk en doorzichtig was, wordt moeizaam en verward. Door voortdurende wrijving en telkens weer nieuwe hoop en teleurstellingen, wordt wat mooi en ongecompliceerd was iets afschuwelijks vol bange verwachting.
Een relatie heeft haar complicaties en haar moeilijkheden en er zijn maar weinig mensen die daar onbeschadigd uit tevoorschijn komen. Al zouden we graag willen dat het iets statisch, iets blijvends, iets duurzaams was, een relatie is een ontwikkeling, een proces, dat grondig en volledig begrepen moet worden en niet met geweld in overeenstemming moet worden gebracht met een van binnenuit of van buitenaf opgelegd model.


Krishnamurti