meebewegen

Kijk naar je leven, naar wat de ander, het leven, in je opwekt, wakker maakt.
Is hierin stilte, gelijkmoedigheid, vrede?
Heeft je Essentie werkelijk mogelijkheid gekregen om zich te openbaren door jou heen? Heb je Het die ruimte gegeven?
Zolang jij blijft, vol blijft van jezelf, zal er nooit werkelijk deze staat kunnen ontstaan.
Alles wat jij niet meer bent, waar je echt de wortel van uitgetrokken hebt, allerlei emoties, verwarringen, verlangens, verwachtingen, kan je niet meer raken. Het zal je niets meer doen. Je Ziet heel helder wat is, heel onpersoonlijk maar zeer betrokken en verbonden.
Je leeft van binnenuit zonder eigen voor of afkeur, eigenwilligheid. Je volgt de Stroom en die brengt je precies daar waar je nodig bent. Dus je wordt aangetrokken waar bewegingsmogelijkheden zijn, waar ontvankelijkheid is, waar oproepende kracht is. Het is tuurlijk niet zo dat de andere jou niet waard zijn, ieder is even waardevol. Maar niet iedereen kan iets met jou als je vanuit de Ziel leeft, dus je zult ook echt niet meer jezelf met iedereen verbinden. Je laat de mens hun leven, leven, en ook hen heb je lief, ook voor hen is Liefde, maar je mengt je er niet in.

Vanuit dat gelijkmatige vibreren, vanuit die innerlijke Stilte en Zijn komen er geweldige mogelijkheden, die dan vanzelfsprekend worden. Waar je dan niets meer voor hoeft te doen.
Wat hieronder staat uit de Bergrede:

Dan zult u liefhebben degenen die u haten. U zult de boze niet wederstaan en u zult zegenen die u vervloeken. 

Dat kun je niet doen met je ikje. Dat kun je alleen doen vanuit de Ziel, als de Ziel in jou heeft mogen groeien. Dan is bovenstaande heel natuurlijk. Wie zou je nog haten? Mensen die je vervloeken, de grond in trappen of nog erger, je hebt ze lief. In die Liefde kunnen ze je niets meer doen. Je omvat alles en iedereen in deze Liefde in dit begrip.

Kagib

De uitgesproken woorden:

http://we.tl/uROWDUjeZl