over bezit

We zaten in de schaduw van een grote boom en hadden uitzicht op een groene vallei. We hoorden spechten aan het werk en je zag mieren in een lange, lange rij heen en weer rennen tussen twee bomen. Er woei een zachte zeewind, waarvan de geur in de verte mist deed vermoeden. Een blauw, dromerig waas hing om de bergen; anders leken ze vaak heel dichtbij, maar nu leek de afstand groot. Een klein vogeltje leste zijn dorst aan een plasje water onder een lekkende pijp. Twee grijze eekhoorns met dikke, ruige staarten joegen elkaar na, een boomstam op en neer; ze klauterden tot de top van de boom en raasden dan met ongelooflijke snelheid omlaag tot bijna aan de grond - en vlogen weer omhoog.

Het is niet zo moeilijk met weinig tevreden te zijn. Van de last van veel wat ons omringt bevrijd te zijn is niet moeilijk, wanneer je op speurtocht bent naar iets anders. Het verwarrende van veel bezittingen gaat overboord door de gedrevenheid van het zoeken; maar los staan van uiterlijke zaken betekent nog niet dat je een eenvoudig leven leidt! Uiterlijke eenvoud en orde houden niet noodzakelijkerwijs het bestaan in van innerlijke rust en onbedorvenheid. Het heeft wel zin in uiterlijke eenvoud te leven, omdat het een zekere vrijheid verschaft, het toont dat je uit één stuk bent; maar waarom beginnen we altijd weer met uiterlijke en niet met innerlijke eenvoud? Willen we daarmee onszelf en anderen overtuigen van onze goede bedoelingen? Waarom moeten we eerst onszelf overtuigen?


Krishnamurti