droefenis



Avondlicht speelde op het water en de donkere bomen tekenden zich af tegen de ondergaande zon. Een stampvolle bus reed voorbij en daar achteraan een fraaie auto met chique mensen erin. Een kind kwam aan hoepelen. Een vrouw die een zware last droeg, hield even stil om de last wat te verschikken en zetten toen haar moeizame gang voort. Een jongen op een fiets zwaaie iemand goedendag en haastte zich kennelijk naar huis. Verschillende vrouwen passeerden; een man hield even stil om een sigaret op te steken, gooide de lucifer in het water, keek om zich heen en liep door.
Niemand scheen de kleuren van het licht op het water en de donkere bomen tegen de hemel op te merken. Een meisje dat voorbijkwam droeg een zuigeling op de arm; ze praatte ertegen en wees het kindje op het donker wordende water om het bezig te houden en af te leiden. Nu gingen er lichten in de huizen op en de Avondster begon zijn tocht langs de hemel.

Er is een droefenis om ons heen waarvan we zo weinig besef hebben. We kennen wel de pijn en het verdriet van eigen strijd en verwarring; wij weten van veel nutteloosheid en van de ellende van frustraties; ook kennen we de volheid van de vreugde en de vergankelijkheid daarvan. Wij kennen al onze eigen zorgen, maar hebben geen besef van de droefenis van de ander. Hoe zouden we dat ook kunnen hebben, als we opgesloten zitten in onze eigen tegenspoed en beproevingen? Hoe kunnen we de vermoeidheid van een ander navoelen, als onze eigen harten moe en mat zijn? Droefenis sluit ons af, werkt zo isolerend, zo destructief. Hoe gauw vervaagt ons de glimlach op de lippen! Alles lijkt tenslotte uit te lopen op verdriet, op ons uiteindelijk isolement.


Krishnamurti

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

NIETS ZIJN

Afbeelding
Waarom kunnen we vaak niet ontspannen, gewoon zijn? Waarom durven we het niet over te geven? Terwijl we ingebed zijn in de Oceaan. Maar we maken ons eigen eilandje, denken geïsoleerd te zijn, maken een denkeilandje vanuit welke achtergrond dan ook. In dat wat gebeurd is geleerd is in het verleden. We moeten het zelf doen, sterk staan, ons mannetje staan om te overleven in deze harde maatschappij. Ja om te overleven maar leven we dan nog? Als we ons zouden durven overgeven zouden we merken dat alles zich in volledige harmonie kan ontvouwen. Als we ontspannen, gewoon even ontspannen, dan kan er ruimte komen voor diepere lagen, voor stillere lagen. Even gewoon zijn, even ademen, in en uit, en dieper voelen binnenin wat zich daar werkelijk afspeelt. Het antwoord is binnenin, altijd, en in een stuk ontspanning kan het antwoord 'gehoord' worden. Het is zo binnen zo buiten. Als jij waarlijk in harmonie bent met jeZelf straal je die harmonie uit en voegt eigenlijk alles zich naar die h
Meer lezen

KARMA NEMESIS

Afbeelding
We oogsten wat we zaaien of gezaaid hebben in een ander leven. Ja, of r dan uiteindelijk een val aan dit alles is vooraf gegaan, hou ik zelf open, t is een uitdaging zou ik zeggen. Maar uiteindelijk is alles energie. En die energie die heeft gevolgen. Je uitstraling, je gedachten, je emoties, eindeloze schakeringen van energie. Die verbinden zich met andere energietjes waar resonantie is, en dat krijg je weer terug. Zo krijg je van alles weer terug, hoop ellende, misschien ook veel plezier, genieten van je geld, een huwelijk, je bezittingen, macht, seks, noem maar op. Maar zolang niet werkelijk de vervulling binnenin plaatsgevonden heeft. Zolang er geen groei van dat Andere is, er afhankelijkheid is van wat buiten zich afspeelt, zal het vroeg of laat weer van je afgenomen worden, uit je handen geslagen worden. En daarin zit het Plan dan zo goed in elkaar. Omdat vroeg of laat dat moment komt, dat Karma-Nemesis je zozeer verwond heeft, je om de oren heeft geslagen met van alles en nog wa
Meer lezen

BEET VAN BEWUSTZIJN

Afbeelding
Als er iets in jou is dat in de goede richting stroomt, schept het zijn eigen discipline zodra je wordt gebeten door het insect van bewustzijn. Die beet van bewustzijn, een Weten, ja dat is te vertrouwen, daaraan geef ik mijn vertrouwen, daar geef ik me aan over. Zo ontstaat er een innerlijk richtsnoer van waaruit je leven zich vorm geeft, tot uitdrukking komt. Je intuitie die je volgt, je Geweten, het Weten. En dit kan grote gevolgen hebben. Dat je stappen zet die voor andere vaak niet te begrijpen zijn, niet te vatten. Jezelf in het ongewisse storten, schepen achter je verbranden. En toch is t dan de enig juiste keuze, is t het enig juiste om te doen in dat moment wat de gevolgen ook zijn. Wat die gevolgen ook zijn, je blijft in harmonie. Als je dan vaker die keuzes gemaakt hebt dan kan dit vertrouwen rotsvast worden en kan niemand je hier meer uit halen. Dan ben je nog slechts trouw aan die intuitie aan dat Weten. En toch niet in een pantser, niet verstard, niet afgesloten. Juist to
Meer lezen