avond-impressie

De rivier was hier heel breed, wel haast anderhalve kilometer, en ook heel diep; in het midden van de stroom was het rivierwater blauw en helder, maar naar de oevers toe was het troebel, verontreinigd en traag. De zon ging onder achter de immense, in alle richtingen uitwaaierende stad verder stroomopwaarts; de rook en het stof van de stad sluierden de dalende zon met prachtige kleurschakeringen, die zich weerspiegelden op de uitgestrektheid van kabbelend water.

Het was een heerlijke avond - elke grasspriet, de bomen en de kwetterende vogels, alles baadde in een sfeer van tijdloze schoonheid. Nergens een breuk, nergens een scheur in de eenheid. Ook het geraas van een trein over de ver verwijderde brug maakte deel uit van de volledige stilte.
Dichterbij hoorde je een visser zingen. Langs beide oevers  lagen brede stroken bewerkte akkers en overdag lagen die sappige velden er stralend en uitnodigend bij; nu lagen ze daar duister, eenzelvig en zwijgend. Aan deze kant van de rivier lag een grote onbebouwde vlakte, waar de dorpskinderen hun vliegers oplieten en vrolijk rondholden en stoeiden; daar lagen ook de netten van de vissers te drogen. Hun primitieve boten gingen op die plek voor anker.

Krishnamurti