het Eeuwige Vuur

De vlam is ontstoken.
Het licht heeft een nieuwe mogelijkheid gevonden.
Vanuit het niets, een nieuw begin ontloken.

Het vuur brandt in overgave.
Maar het is een levensdans zonder belang.
Zonder verlangen.
Voor wie dit wil, kan zich aan dit licht laven.

Het licht wordt steeds weer ontstoken,
en een volgend moment gedoofd.
Brandende, brandt het in overgave.
Het laat zich verteren,
zonder verzet, zonder zich te verweren.
Het zal zich blijven geven,
ook al betekent dit uiteindelijk, het achterlaten
van dit leven.

Het licht verlicht ieder die het ziet.
Langzaam smelt het lichaam weg.
Het is als het zingen van een Liefdeslied.

Dan, flakkert, vlamt het nog een maal.
Een omhoog reiken.
Het is communicatie in een vurige taal,
toch wetende dat het uiteindelijk, in deze laatste
strijd, moet bezwijken.
Er rest slechts overgave.
Het licht is uitgedoofd.
Voor wie niet zag, van een kans tot zien beroofd.

Maar het Vuur zal eeuwig blijven branden.
Het is nader dan onze voeten en onze handen.

Kagib