man en vrouw

Ja, waarom heb je dat jasje gekozen, een man een vrouw?
Het heeft zo'n fundamentele gevolgen welke keuze je maakt.
Nog meer in andere landen en bij meer starre geloven.
Je hele leven bepaald door je geslacht.
Van daaruit vormt zich alles om je heen.
Al is het maar het fundamentele verschil dat een vrouw een kind kan baren en een man niet.
En een vrouw heeft een maandelijkse cyclus en de man niet.
En dan nog alle culturele verschillen in hoe naar een man een vrouw gekeken wordt.
Dus ja je levensloop is totaal verschillend afhankelijk van of je voor het mannelijke of het vrouwelijke geslacht gekozen hebt.
Dan heb ik het nog niet eens over als je liefde voelt voor je eigen geslacht.
Of nog moeilijker als je voelt dat je niet in het juiste jasje zit.
Allemaal ervaringen. Bepalende ervaringen.
Heel interessant om er naar te kijken. Want ik weet zeker dat in ieder geval jij die dit leest, al vaker in andere jasjes rond gelopen hebt.
Ligt dan niet een uitdaging erin om begrip te kweken tussen de geslachten?
Voor elkaars geslacht, dat er wederzijds respect, begrip is.
En zijn de verschillen wel zo groot?
Waarin zijn nog fundamentele verschillen afgezien van het jasje?
Is niet heeeel veel cultureel bepaald, wat voor geloof je hebt, hoe je bent opgevoed, wat de maatschappij uit draagt?

Als ik naar mezelf kijk, mijn proces hierin.
Eigenlijk heb ik altijd heel weinig identificatie gehad met het jasje waarin ik zit.
Het is juist een leerweg voor me geweest om hier waardering voor te kweken, wakker te maken dat ik een man ben.
Ik ben eigenlijk altijd heel vrouwelijk geweest. Altijd als er over het vrouw zijn gepraat werd, wat een vrouw zou zijn, dan her-kende ik mezelf daarin.
De vrouw stond bij mij ook langere tijd ver boven de man.
Tot een engelenstatus toe.
Hihihi hierin is veel veranderd.
Hierin heb ik veel losgelaten.
Maar ik vind de man nog steeds pas echt inspirerend als hij het vrouwelijke in zich wakker gemaakt heeft.
Met de gemiddelde mannelijke waarden voel ik dus geen enkele identificatie.
Mijn belangrijkste proces was als het ware het gronden van het vrouwelijke in mij in alles wat ik Ben. Wat in mijn hart is. Wat mijn Hart is.
Het proces om daarvoor te staan, dat wortelen op aarde in mijn totale wezen en zijn.
Nu beschouw ik mij ook niet meer als een man, maar een mens. Al heb ik nog steeds de mannelijke kenmerken aan de buitenkant. Maar mijn Ziel mijn Bewustzijn is onzijdig.
Ligt daar niet de uitdaging in van het de ene keer man zijn de andere keer vrouw zijn?
Om Mens te worden?
Afsluitend wil ik nog zeggen, dat ik hier buiten beschouwing gelaten heb t aspect van het voortbrengen van kinderen, het in verwachting zijn, de menstruatie etc. Maar ook dit heeft niets met t Ziele zijn te maken maar meer met natuurlijke processen. De man kan even zorgzaam zijn als een vrouw als hij zich hiervoor opent.

Kagib

De uitgesproken woorden:

http://we.tl/lmb1xJsNN7