meer dan

Het dal lag diep beneden en was vervuld van de bedrijvigheid van bijna alle valleien. De zon ging juist onder achter de verre bergen en de schaduwen waren lang en donker. Het was een stille avond, met een licht briesje vanuit zee. De sinaasappelbomen, in vele rijen achter elkaar, waren al bijna in het zwart verzonken en op de lange, rechte weg die door het dal liep glinsterde het van tijd tot tijd plotseling wanneer rijdende auto's het licht van de ondergaande zon kortstondig opvingen. Het was een avond vol vrede en betovering.

Je geest leek de weidse ruimte en oneindige verte te omvatten; of nee, het leek of je geest zich tot in het opene verwijdde en of achter de geest en aan gene zijde ervan iets was waarin alle dingen besloten lagen. Vaag spande je geest zich in om dat te herkennen en zich dat te herinneren wat niet tot het zelf behoorde en dus hield hij op met zijn gebruikelijke bedrijvigheid; maar hij was niet in staat dat te bevatten wat niet tot zijn eigen wezen behoorde en weldra voelde je dat alle dingen, met inbegrip van de geest, in de schoot van die onmetelijkheid geborgen waren.

Krishnamurti