gelijkenis 2
Dit innerlijke groeiproces wordt gekenmerkt door een voortdurende doorademing en doorleving, een nooit stilstaande en nooit eindigende doorbloeding van het allerinnerlijkste. Hier wordt niet het bloed bedoeld van het lichaam, maar van het allerinnerlijkste substantiële adem- en stralingsvermogen dat wel 'het bloed des Heren' wordt genoemd. Als aan het Avondmaal dit bloed gedronken wordt, in de vorm van wijn, is het slechts een alleruiterlijkste gelijkenis van het werkelijke lessen van de dorst der ziel.
Is dit innerlijke levensproces eenmaal ontwaakt en zou het door de overheersende macht van het lichaam tot stilstand worden gedwongen, dan zou de uitdrukkingsmogelijkheid van het ware Zelf slechts tot een verstarde en onbezielde vorm worden waarin het innerlijke leven wordt verhinderd te ademen. Daarom blijft een mens zo dikwijls in een zelfbeperking steken, hetzij door de macht van lichamelijk lijden, hetzij door zodanige lichamelijke genietingen en verslavingen dat voortgang op de weg naar het Zelf voorlopig uitgesloten is door de belemmeringen die de zoeker zich zelf schept. Het is nu eenmaal nodig dat men in zich zelf komt tot de ervaring van een unieke oer-eigen gestalte, die in zich a.h.w. afgerond en bijeengehouden is in een onvergankelijk levende vorm die nooit een einde neemt, zoals een zich geleidelijk vergrotende cirkel nooit zal ophouden een cirkel te zijn. Daarom is nooit een vastomschreven begrip mogelijk van de gelijkenis, omdat een begrip noodzakelijk tot een verstarde vorm leidt.
Als deze weg als een gemakkelijke en zonnige, zoiets als alleen maar liefzijn wordt beschreven, is dit een schromelijke vergissing. Het is misleidend en dus teleurstellend. Wij leven in een tijd waarin een ieder leert beseffen hoeveel leed en vertwijfeling er onder de mensen heerst. Enerzijds losgeslagen van het geloof in een hogere bestemming, een bevrijding uit de slavernij van het lichaam en alles wat daarmede samenhangt en anderzijds krampachtig en hartstochtelijk verlangend naar een verlossend woord. De dreigende en tegelijk zich realiserende waanzin van de terreur der angst en der vernietiging en anderzijds het hunkeren naar een staat van leven waarin wij voor dergelijke verschrikkingen van ondergang bevrijd zouden zijn en waarin toch haast niemand meer durft te geloven.
Wij mensen leven in het algemeen in verkeerde en misplaatste verhoudingen tot elkander die ziekte, zielslijden en verwarring tengevolge hebben waardoor we niet meer weten welke werkelijkheid wij moeten liefhebben. Ja, we worden zodanig overheerst dat we innerlijk aan krachten inboeten en daardoor al te gemakkelijk gegrepen worden door oppervlakkig schoonklinkende leuzen. Ook is het te begrijpen dat velen niet terug willen of kunnen naar die toestand van zoetelijk en kinderlijk geloof in een god die aan alles leiding geeft, ook aan de verderfelijke intenties der mensen.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=2HBP537K
Is dit innerlijke levensproces eenmaal ontwaakt en zou het door de overheersende macht van het lichaam tot stilstand worden gedwongen, dan zou de uitdrukkingsmogelijkheid van het ware Zelf slechts tot een verstarde en onbezielde vorm worden waarin het innerlijke leven wordt verhinderd te ademen. Daarom blijft een mens zo dikwijls in een zelfbeperking steken, hetzij door de macht van lichamelijk lijden, hetzij door zodanige lichamelijke genietingen en verslavingen dat voortgang op de weg naar het Zelf voorlopig uitgesloten is door de belemmeringen die de zoeker zich zelf schept. Het is nu eenmaal nodig dat men in zich zelf komt tot de ervaring van een unieke oer-eigen gestalte, die in zich a.h.w. afgerond en bijeengehouden is in een onvergankelijk levende vorm die nooit een einde neemt, zoals een zich geleidelijk vergrotende cirkel nooit zal ophouden een cirkel te zijn. Daarom is nooit een vastomschreven begrip mogelijk van de gelijkenis, omdat een begrip noodzakelijk tot een verstarde vorm leidt.
Als deze weg als een gemakkelijke en zonnige, zoiets als alleen maar liefzijn wordt beschreven, is dit een schromelijke vergissing. Het is misleidend en dus teleurstellend. Wij leven in een tijd waarin een ieder leert beseffen hoeveel leed en vertwijfeling er onder de mensen heerst. Enerzijds losgeslagen van het geloof in een hogere bestemming, een bevrijding uit de slavernij van het lichaam en alles wat daarmede samenhangt en anderzijds krampachtig en hartstochtelijk verlangend naar een verlossend woord. De dreigende en tegelijk zich realiserende waanzin van de terreur der angst en der vernietiging en anderzijds het hunkeren naar een staat van leven waarin wij voor dergelijke verschrikkingen van ondergang bevrijd zouden zijn en waarin toch haast niemand meer durft te geloven.
Wij mensen leven in het algemeen in verkeerde en misplaatste verhoudingen tot elkander die ziekte, zielslijden en verwarring tengevolge hebben waardoor we niet meer weten welke werkelijkheid wij moeten liefhebben. Ja, we worden zodanig overheerst dat we innerlijk aan krachten inboeten en daardoor al te gemakkelijk gegrepen worden door oppervlakkig schoonklinkende leuzen. Ook is het te begrijpen dat velen niet terug willen of kunnen naar die toestand van zoetelijk en kinderlijk geloof in een god die aan alles leiding geeft, ook aan de verderfelijke intenties der mensen.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=2HBP537K
Reacties