het beeld afsluiting
Want de wereld met al haar lief en leed wordt doorademd van de goddelijke wereld. Het vergankelijke wordt doorademd van het onvergankelijke leven. De chaos-vormen waarin dood en ziekte en ontbinding heersen, worden omvat en omhelsd door het onzichtbare rijk van de scheppende geest. Het lijden der mensheid, en van de mens in zijn gewaande afgescheidenheid, wordt gedragen door de levensadem der godheid.
Maar de mens is zelf overgegaan in de uiterste konsekwenties der aardse verstoffelijking en herkent nu zijn afkomst niet meer. Hij zelf is het geweest en niets en niemand anders die zijn intrede gedaan heeft in de wereld en de kosmos en die de herinnering aan zijn oorspronkelijke leven daardoor bijna geheel is vergeten. Door dit vergeten is hij de aansluiting gaan missen, die hem veilig zou hebben doen werken en scheppen in de chaos, indien hij zich niet door de krachten van die chaos had laten overmeesteren.
Wat dit betekent kan hij nog dagelijks ondervinden. De ontzetting die hem aangrijpt, de dwang der gewelddadigheid, de angsten waarin hij zijn kleine vergankelijke leven bedreigd gevoelt, iedere dag voert de stroom der ellende nieuw materiaal aan om hem te fascineren, te verblinden, ontrouw te maken aan zichzelf en voortdurend zijn naaste te wantrouwen in het rijk van de dood dat hij - de mens - voor zich verkozen heeft om er te leven. Hij, de mens is het, die leven brengt in het rijk van de dood en langzamerhand begint te vermoeden dat niet een god hem hier naar toe gestuurd heeft, maar hij zelf is gegaan, zich heeft laten dwingen en beangstigen en daardoor de sprong in de duisternis en de onzekerheid heeft geriskeerd. Dit risiko was enorm. De Godheid heeft het niet kunnen verhinderen. Want het is alleen uit liefde dat de mens zich door Hem laat leiden en de liefde heeft plaats gemaakt voor de ontbinding der angst, voor de paniek van het sterven, voor de afzichtelijke voldoening in haatlust en sadistische vernietingsdrang. Al dat rusteloze werken, al dat grote verdienen, al die bezetenheden naar macht, genot en weten-willen zijn niet anders dan spookgestalten.
Op die wijze komen we tot de mogelijkheid voor ieder mens om te ontdekken dat het innerlijk licht het kenmerk is van het echte, waarachtige en onvervalste leven. Rusteloos dringt dit leven in de mens om in verschijning te treden, zonder stilstand te kennen, de mensenzielen niet met vree latend. Want het verschijnt telkens weer in nieuwe vormen en gestalten, die helend en genezend en zegenend voor de mensen zijn in een onbegrijpelijke trouw en liefde tot de mensen.
Het Licht van het verborgen Beeld des Vaders waaruit de eigen ondeelbare en licht-echte individualiteit van de mens vorm aanneemt, de oer-eigen vorm, de unieke gestalte van ieder mensenkind. 'God schiep de mens naar Zijn Beeld. Naar het Beeld van God schiep Hij hem.'
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=F4GKUR7W
Maar de mens is zelf overgegaan in de uiterste konsekwenties der aardse verstoffelijking en herkent nu zijn afkomst niet meer. Hij zelf is het geweest en niets en niemand anders die zijn intrede gedaan heeft in de wereld en de kosmos en die de herinnering aan zijn oorspronkelijke leven daardoor bijna geheel is vergeten. Door dit vergeten is hij de aansluiting gaan missen, die hem veilig zou hebben doen werken en scheppen in de chaos, indien hij zich niet door de krachten van die chaos had laten overmeesteren.
Wat dit betekent kan hij nog dagelijks ondervinden. De ontzetting die hem aangrijpt, de dwang der gewelddadigheid, de angsten waarin hij zijn kleine vergankelijke leven bedreigd gevoelt, iedere dag voert de stroom der ellende nieuw materiaal aan om hem te fascineren, te verblinden, ontrouw te maken aan zichzelf en voortdurend zijn naaste te wantrouwen in het rijk van de dood dat hij - de mens - voor zich verkozen heeft om er te leven. Hij, de mens is het, die leven brengt in het rijk van de dood en langzamerhand begint te vermoeden dat niet een god hem hier naar toe gestuurd heeft, maar hij zelf is gegaan, zich heeft laten dwingen en beangstigen en daardoor de sprong in de duisternis en de onzekerheid heeft geriskeerd. Dit risiko was enorm. De Godheid heeft het niet kunnen verhinderen. Want het is alleen uit liefde dat de mens zich door Hem laat leiden en de liefde heeft plaats gemaakt voor de ontbinding der angst, voor de paniek van het sterven, voor de afzichtelijke voldoening in haatlust en sadistische vernietingsdrang. Al dat rusteloze werken, al dat grote verdienen, al die bezetenheden naar macht, genot en weten-willen zijn niet anders dan spookgestalten.
Op die wijze komen we tot de mogelijkheid voor ieder mens om te ontdekken dat het innerlijk licht het kenmerk is van het echte, waarachtige en onvervalste leven. Rusteloos dringt dit leven in de mens om in verschijning te treden, zonder stilstand te kennen, de mensenzielen niet met vree latend. Want het verschijnt telkens weer in nieuwe vormen en gestalten, die helend en genezend en zegenend voor de mensen zijn in een onbegrijpelijke trouw en liefde tot de mensen.
Het Licht van het verborgen Beeld des Vaders waaruit de eigen ondeelbare en licht-echte individualiteit van de mens vorm aanneemt, de oer-eigen vorm, de unieke gestalte van ieder mensenkind. 'God schiep de mens naar Zijn Beeld. Naar het Beeld van God schiep Hij hem.'
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=F4GKUR7W
Reacties