brieven B 4
Indien je nu in jezelf door het innig en ernstig te willen, al is het maar weinig, de verlichting voelt van het onvermengde leven dat in deze kwaliteit eeuwig is en waarmee je je bewustzijn wilt doorstromen, dan is het noodzakelijk in je alles te leren loslaten wat je zou belemmeren en verhinderen. Daardoor ontstaat een besef van leegte en stilte waarin de ontmoeting plaatsvindt. Het brein functioneert op dat moment niet meer. Dat is het ogenblik van de wilsomkeer, waarin de wil niet meer gericht is op het allerbuitenste, maar op het allerbinnenste. Het verstand staat stil.
En in dit moment geschiedt het wonder dat de kracht van de innerlijke geest zich over het verstand ontfermt en er de leiding van neemt.
Je kent de uitdrukking: 'wie zijn leven wil vinden moet het leren verliezen'. Dit is een paradoxaal gezegde dat als uitkomst niet gedacht kan worden maar waarvan de eigenlijke zin zich eenvoudig voltrekt waardoor je voor altijd weet wat het zeggen wil.
Je verliest natuurlijk niet werkelijk je verstand maar je laat het los waardoor een omkering plaatsvindt. Trouwens alles wat je loslaat blijft op een andere manier toch bij je maar het valt in een nieuw patroon. Alles wordt anders. Het oude wordt nieuw en wij zijn zodanig in het leven opgenomen dat die vernieuwing steeds wordt ervaren. Het wil eigenlijk zeggen dat wij iets gevonden hebben dat wij bovenal liefhebben, omdat wij tot de ontdekking komen dat het ons bovenal liefheeft. Zelfs de vreselijke kruisdood kan hiertoe niets afdoen.
Het is het hoogste wat de mens hier op aarde deelachtig kan worden en hem in het vervolg vrijwaart voor alle leed in welke vorm ook omdat deze liefde zich tot een zo groot draagvermogen ontwikkelt dat er niets is dat haar kan vernietigen.
Kun je je voorstellen hoe deze dingen niet met het verstand zijn te bevatten maar dat alleen de ziel in staat is haar te beleven en de kracht ervan te voelen? Het verstand onderwerpt zich hier geheel en al als een dienaar. Het verliest natuurlijk niets van zijn vermogen, integendeel. Meer dan ooit ontdek je welk een buitengewoon orgaan ons brein is als drager van ons denken. Het ontplooit zijn gaven vruchtbaarder dan tevoren, nu het functioneert in de rechtstreekse lijn van de unieke geest die aan de ziel een stralende structuur verschaft en waarvan het denkvermogen een schone vrucht wordt. Want de veeleenheid des mensen wordt plotseling als een voortdurend zich ontvouwende harmonie ervaren.
Dit is enerzijds een bestemming en anderzijds een geheel nieuw beginnen. Het is als met de genezing van het lichaam waarin bij eventuele ziekte of beschadiging onmiddelijk vele heilskrachten worden gemobiliseerd om de wanorde te herstellen. Naar verhouding zijn er ontelbaar vele heilskrachten voor ieder mens aan het werk om zijn innerlijk leven te ordenen en zich tot licht en liefdegewaarwordingen in zijn bewustzijn te verdichten zodra je zelf van onophoudelijk werkzamen wille bent deze weg te bewandelen. Het ligt voor de hand dat niet een ander die weg kan zijn, maar hier ieder zijn eigen weg is.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden
En in dit moment geschiedt het wonder dat de kracht van de innerlijke geest zich over het verstand ontfermt en er de leiding van neemt.
Je kent de uitdrukking: 'wie zijn leven wil vinden moet het leren verliezen'. Dit is een paradoxaal gezegde dat als uitkomst niet gedacht kan worden maar waarvan de eigenlijke zin zich eenvoudig voltrekt waardoor je voor altijd weet wat het zeggen wil.
Je verliest natuurlijk niet werkelijk je verstand maar je laat het los waardoor een omkering plaatsvindt. Trouwens alles wat je loslaat blijft op een andere manier toch bij je maar het valt in een nieuw patroon. Alles wordt anders. Het oude wordt nieuw en wij zijn zodanig in het leven opgenomen dat die vernieuwing steeds wordt ervaren. Het wil eigenlijk zeggen dat wij iets gevonden hebben dat wij bovenal liefhebben, omdat wij tot de ontdekking komen dat het ons bovenal liefheeft. Zelfs de vreselijke kruisdood kan hiertoe niets afdoen.
Het is het hoogste wat de mens hier op aarde deelachtig kan worden en hem in het vervolg vrijwaart voor alle leed in welke vorm ook omdat deze liefde zich tot een zo groot draagvermogen ontwikkelt dat er niets is dat haar kan vernietigen.
Kun je je voorstellen hoe deze dingen niet met het verstand zijn te bevatten maar dat alleen de ziel in staat is haar te beleven en de kracht ervan te voelen? Het verstand onderwerpt zich hier geheel en al als een dienaar. Het verliest natuurlijk niets van zijn vermogen, integendeel. Meer dan ooit ontdek je welk een buitengewoon orgaan ons brein is als drager van ons denken. Het ontplooit zijn gaven vruchtbaarder dan tevoren, nu het functioneert in de rechtstreekse lijn van de unieke geest die aan de ziel een stralende structuur verschaft en waarvan het denkvermogen een schone vrucht wordt. Want de veeleenheid des mensen wordt plotseling als een voortdurend zich ontvouwende harmonie ervaren.
Dit is enerzijds een bestemming en anderzijds een geheel nieuw beginnen. Het is als met de genezing van het lichaam waarin bij eventuele ziekte of beschadiging onmiddelijk vele heilskrachten worden gemobiliseerd om de wanorde te herstellen. Naar verhouding zijn er ontelbaar vele heilskrachten voor ieder mens aan het werk om zijn innerlijk leven te ordenen en zich tot licht en liefdegewaarwordingen in zijn bewustzijn te verdichten zodra je zelf van onophoudelijk werkzamen wille bent deze weg te bewandelen. Het ligt voor de hand dat niet een ander die weg kan zijn, maar hier ieder zijn eigen weg is.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden
Reacties