brieven C worden wat je bent 3
Je weet evengoed als ik dat er bezeten mensen zijn. In de macht van de aardgeest op een wijze dat ze vol verachting zijn voor alles wat naar geestelijk leven zweemt terwijl het gemakkelijk is in te zien dat het geestelijk leven het werkelijke leven is. Wat is er reëler dan tegenwoordigheid van geest en te weten wat je wil. Het echte wilsbesef is een bevrijdend besef dat je ieder ogenblik wakker tot je beschikking kunt krijgen en dat geeft je zekerheid in te weten wat je wilt. Het is een richtsnoer voor ieder ogenblik: dat het beter is over je geest te heersen dan een stad in te nemen.
Als je erkent dat het werkelijke ik het zelf is, ontstaat het inzicht dat het ik als het zelf méér is dan de geest omdat de kracht van de geest eraan gehoorzaamt. Het ware 'ik-zelf' wordt dan tot uitgangspunt van een nieuwe schepping.
Welnu, daarvoor is materiaal genoeg. Van ogenblik tot ogenblik kun je ontdekken wat er al niet in je lichaam rondspoken kan. Zeker, er zijn geloofsopvattingen die niet alleen een fopspeen zijn om de kinderen zoet te houden maar ook nog een dommelende werking hebben waardoor het innerlijk leven toegedekt kan worden in de zin van: blijf nu maar lekker slapen en... vergeten. Dan is er geen sprake van dat de dieren in het lichaam onrustig worden en vol verwarring elkander te lijf kunnen gaan.
Want een mens kan verscheurd worden en vertwijfeld door al die tegenstrijdigheden waarmede zijn zinnen hem komen vergasten. Het is niet zo moeilijk in het leven te herkennen om in de wereld de grote dieren aan het werk te zien. Haaien, tijgers en kleine pestvarkens. Ze zitten niet in een ander maar in ons eigen lichaam. Maar er is een mogelijkheid tot verandering als je wilt.
Vraag iedere dompteur hoe hij zijn beesten temt. Met zachtheid meer dan met de zweep, met geduld en toewijding meer dan met agressie. Wees niet boos op de dieren in uw lichaam, hoe zij hunkeren naar een beetje liefde of begrip, naar wat voedsel en goedheid. Ze zijn er beslist gevoelig voor, niet in anderen maar in jezelf. Laat de hand die strelen kan ook streng kunnen zijn en aanpakken. Niet anderen maar jezelf.
Heb begrip voor die menagerie in je, zonder er nu een vertoning van te willen maken, maar aan één ding onderwerpen zij zich: aan uw ik en de kracht van de geest. Maar zonder deze geest - en er zijn nog levende mensen die er met een heilige naam in geloven - 'Zonder mij kunt ge niets doen'.
Het is duidelijk dat er mensen zijn die zeggen dat je op die manier teveel met jezelf bezig bent. Dat je daardoor de andere mensen vergeet en je verplichtingen tegenover ze verzaakt. Maar dit is helemaal niet waar. Geen sterveling kan er iets op tegen hebben of er schade door lijden als je je laat leiden door dat wat je zelf bent. Dat betekent groei en toename van innerlijke kracht iedere dag weer op nieuw.
Het wordt eenvoudig een behoefte om al meer en meer in overeenstemming te leven met die zelf-wil die tot een spontane manifestatie wordt van je zelf van ogenblik tot ogenblik.
Vind je het werkelijk zo bijzonder als in een mensenkind het verlangen opkomt naar een echte onverstoorbare zelfstandigheid die door te zijn wat het is verkwikkend is als een schone dageraad en stralend als een gouden licht? Je zult misschien zeggen dat er zoveel illusies zijn die de mensen zichzelf fantaseren en waarvan ze tenslotte toch slachtoffer worden door de erkenning en ondervinding van vernietigende en dreigende machten die verschrikkelijk kunnen zijn en eenvoudig nietsontziend die zeepbellenmensen tot een niemendal laten ontploffen.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden
Als je erkent dat het werkelijke ik het zelf is, ontstaat het inzicht dat het ik als het zelf méér is dan de geest omdat de kracht van de geest eraan gehoorzaamt. Het ware 'ik-zelf' wordt dan tot uitgangspunt van een nieuwe schepping.
Welnu, daarvoor is materiaal genoeg. Van ogenblik tot ogenblik kun je ontdekken wat er al niet in je lichaam rondspoken kan. Zeker, er zijn geloofsopvattingen die niet alleen een fopspeen zijn om de kinderen zoet te houden maar ook nog een dommelende werking hebben waardoor het innerlijk leven toegedekt kan worden in de zin van: blijf nu maar lekker slapen en... vergeten. Dan is er geen sprake van dat de dieren in het lichaam onrustig worden en vol verwarring elkander te lijf kunnen gaan.
Want een mens kan verscheurd worden en vertwijfeld door al die tegenstrijdigheden waarmede zijn zinnen hem komen vergasten. Het is niet zo moeilijk in het leven te herkennen om in de wereld de grote dieren aan het werk te zien. Haaien, tijgers en kleine pestvarkens. Ze zitten niet in een ander maar in ons eigen lichaam. Maar er is een mogelijkheid tot verandering als je wilt.
Vraag iedere dompteur hoe hij zijn beesten temt. Met zachtheid meer dan met de zweep, met geduld en toewijding meer dan met agressie. Wees niet boos op de dieren in uw lichaam, hoe zij hunkeren naar een beetje liefde of begrip, naar wat voedsel en goedheid. Ze zijn er beslist gevoelig voor, niet in anderen maar in jezelf. Laat de hand die strelen kan ook streng kunnen zijn en aanpakken. Niet anderen maar jezelf.
Heb begrip voor die menagerie in je, zonder er nu een vertoning van te willen maken, maar aan één ding onderwerpen zij zich: aan uw ik en de kracht van de geest. Maar zonder deze geest - en er zijn nog levende mensen die er met een heilige naam in geloven - 'Zonder mij kunt ge niets doen'.
Het is duidelijk dat er mensen zijn die zeggen dat je op die manier teveel met jezelf bezig bent. Dat je daardoor de andere mensen vergeet en je verplichtingen tegenover ze verzaakt. Maar dit is helemaal niet waar. Geen sterveling kan er iets op tegen hebben of er schade door lijden als je je laat leiden door dat wat je zelf bent. Dat betekent groei en toename van innerlijke kracht iedere dag weer op nieuw.
Het wordt eenvoudig een behoefte om al meer en meer in overeenstemming te leven met die zelf-wil die tot een spontane manifestatie wordt van je zelf van ogenblik tot ogenblik.
Vind je het werkelijk zo bijzonder als in een mensenkind het verlangen opkomt naar een echte onverstoorbare zelfstandigheid die door te zijn wat het is verkwikkend is als een schone dageraad en stralend als een gouden licht? Je zult misschien zeggen dat er zoveel illusies zijn die de mensen zichzelf fantaseren en waarvan ze tenslotte toch slachtoffer worden door de erkenning en ondervinding van vernietigende en dreigende machten die verschrikkelijk kunnen zijn en eenvoudig nietsontziend die zeepbellenmensen tot een niemendal laten ontploffen.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden
Reacties