brieven C worden wat je bent 1
Beantwoorden aan wat je zelf bent. Tot je zelf komen en je niet daarvan laten afleiden. In je zelf de levende en schitterende substantie vinden, de zelf-substantie als het summum van de eigen zelfstandigheid. En daardoor zich doordrongen te weten uit het allerinnerlijkste leven van een kracht en een vermogen dat nooit meer geheel terug kan wijken voor de opdringende duisternissen die je tot een prooi willen maken.
Want je bent omgeven door een wereld die zich alleen aan je lichamelijke zintuigen openbaart en wel op een wijze die je geheel en al wil opslokken en overheersen en geen plaats meer in je wil laten voor wat je zelf bent.
Echt wat je zelf bent en wat dus je onvervreemdbaar eigendom is. Wat is meer je eigendom dan het oer-eigene? En het oer-eigene is het zelf, de Atman, de stralende ziel die zich vorm heeft verschaft in een onuitblusbare gestalte uit de lichtsubstantie van de geestesvonk, het minieme maar onverwoestbare beginsel dat de oorsprong is van je zelf-zijn en waaruit je bewustzijn zich onvermengd en helder vermag te ontwikkelen.
Nee, de wereld om je heen zal dat nooit kunnen erkennen terwijl het enige dat ons in de omgang tot elkander tot een ware menselijkheid zonder vooroordelen en vooringenomenheid doet zijn. Dit lichtbeginsel nu is je het allernaaste, naaster kan het niet en dat is de oorzaak dat we het in ons zelf liefhebben met een objectloze liefde.
Zij kunnen daarin niet geloven omdat ze het niet gevoelen en ze gevoelen het niet omdat ze van geheel andere dingen zijn vervuld, alsof ze bezet waren door een vreemde machtige mogendheid die hen in een greep houdt, zo hypnotisch, zo dwingend, slaapverwekkend en beangstigend dat het eenvoudig niet in hen opkomt dat er een ontembaar beginsel van de geest in hun gemoed verborgen is, de oorzaak van een groot vermogen en een geheel nieuw lichaam, uit een gouden doordringend licht als bij het begin der schepping. Want dit licht is voor hem die het ervaart het 'in den beginne', het loutere onvermengde en niet verontreinigde, het licht dat de wereld doorlicht maar de mensen zien het niet.
Er is maar één weg die tot het allerbinnenste in de mens leidt en tot zijn zelf-ontdekking. Dat wat hem tot weg maakt en waarin het ware en echte hem meer en meer tegemoet komt. Want het 'zelf' is het beginsel der waarheid en schenkt hem het vermogen waardoor de ogen zich openen en de oren werkelijk, onvermengd met persoonlijke gevoeligheden, gaan horen.
De grote moeilijkheid is gelegen in het zich vereenzelvigen met zijn lichaam terwijl datzelfde lichaam van vlees en bloed van een animale natuur is, een geboorte der aarde en niets anders. Maar op een wijze die met je intellect niet te doorgronden is, is er in dit vergankelijk tehuis een onvergankelijk beginsel van een onsterfelijke geest in doorgedrongen dat het licht genoemd wordt 'in een ieder mens komende in de wereld'.
Dit licht, deze emanatie, die vonk, is uit het eeuwige leven en schenkt de herinnering die de oorzaak is van alle geloof, van alle mythe, van alle pogen zich voorstellingen te kunnen verschaffen van een verbindingsweg met dat lichtland waarin wij eens als zelfstandigheid geborgen waren en dat wij uit eigen beweging verlaten hebben om ons te verenigen met een dier der aarde, waardoor we een van de meest onvrije, gevangen en bevangen schepsels werden die we ter wereld ontmoeten.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden
Want je bent omgeven door een wereld die zich alleen aan je lichamelijke zintuigen openbaart en wel op een wijze die je geheel en al wil opslokken en overheersen en geen plaats meer in je wil laten voor wat je zelf bent.
Echt wat je zelf bent en wat dus je onvervreemdbaar eigendom is. Wat is meer je eigendom dan het oer-eigene? En het oer-eigene is het zelf, de Atman, de stralende ziel die zich vorm heeft verschaft in een onuitblusbare gestalte uit de lichtsubstantie van de geestesvonk, het minieme maar onverwoestbare beginsel dat de oorsprong is van je zelf-zijn en waaruit je bewustzijn zich onvermengd en helder vermag te ontwikkelen.
Nee, de wereld om je heen zal dat nooit kunnen erkennen terwijl het enige dat ons in de omgang tot elkander tot een ware menselijkheid zonder vooroordelen en vooringenomenheid doet zijn. Dit lichtbeginsel nu is je het allernaaste, naaster kan het niet en dat is de oorzaak dat we het in ons zelf liefhebben met een objectloze liefde.
Zij kunnen daarin niet geloven omdat ze het niet gevoelen en ze gevoelen het niet omdat ze van geheel andere dingen zijn vervuld, alsof ze bezet waren door een vreemde machtige mogendheid die hen in een greep houdt, zo hypnotisch, zo dwingend, slaapverwekkend en beangstigend dat het eenvoudig niet in hen opkomt dat er een ontembaar beginsel van de geest in hun gemoed verborgen is, de oorzaak van een groot vermogen en een geheel nieuw lichaam, uit een gouden doordringend licht als bij het begin der schepping. Want dit licht is voor hem die het ervaart het 'in den beginne', het loutere onvermengde en niet verontreinigde, het licht dat de wereld doorlicht maar de mensen zien het niet.
Er is maar één weg die tot het allerbinnenste in de mens leidt en tot zijn zelf-ontdekking. Dat wat hem tot weg maakt en waarin het ware en echte hem meer en meer tegemoet komt. Want het 'zelf' is het beginsel der waarheid en schenkt hem het vermogen waardoor de ogen zich openen en de oren werkelijk, onvermengd met persoonlijke gevoeligheden, gaan horen.
De grote moeilijkheid is gelegen in het zich vereenzelvigen met zijn lichaam terwijl datzelfde lichaam van vlees en bloed van een animale natuur is, een geboorte der aarde en niets anders. Maar op een wijze die met je intellect niet te doorgronden is, is er in dit vergankelijk tehuis een onvergankelijk beginsel van een onsterfelijke geest in doorgedrongen dat het licht genoemd wordt 'in een ieder mens komende in de wereld'.
Dit licht, deze emanatie, die vonk, is uit het eeuwige leven en schenkt de herinnering die de oorzaak is van alle geloof, van alle mythe, van alle pogen zich voorstellingen te kunnen verschaffen van een verbindingsweg met dat lichtland waarin wij eens als zelfstandigheid geborgen waren en dat wij uit eigen beweging verlaten hebben om ons te verenigen met een dier der aarde, waardoor we een van de meest onvrije, gevangen en bevangen schepsels werden die we ter wereld ontmoeten.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden
Reacties