29-4-42 innerlijke draagkracht
Innerlijk zijn er me steeds meer zoveel krachten toegegroeid, dat ik werkelijk het gevoel heb deze tijd te kunnen dragen, er door te komen en vind het ook een historische taak er door te komen.
En ook dit nog. Maanden geleden was ik misschien bang, dat de droom kapot zou gaan, in een dagelijks zorgengedeeld bestaan. Nu is er ergens gegroeid een zo sterk innerlijk samengaan en verbonden zijn met iemand, dat een uiterlijke realiteit daar niet veel aan beschadigen kan. En doordat men steeds sterker de realiteit naar binnen verlegt wordt men steeds onafhankelijker van uiterlijke omstandigheden. Ik schrijf dit nu aan m'n vertrouwde bureau, boeken, kastanjetakken en geel speenkruid, de getekende kop van S. schuin tegenover me aan de wand, ik kan het nu misschien gemakkelijk schrijven, maar toch is er iets in me, iets heel hards en onverwoestbaars, dat weet, dat het ook andere omstandigheden zal kunnen dragen.
Ik ben zo blij dat hij een Jood is en ik een Jodin. En het streven zal ook daar op gericht zijn bij hem te blijven en samen deze tijden door te komen. En ik zal hem ook zeggen vanavond: Ik ben eigenlijk nergens bang voor, ik voel me zo sterk; of de grond, waar je op slaapt een beetje harder is, of je maar door een paar straten mag bewegen inplaats van over alle straten, enz. enz. Het zijn allemaal van die graduele verschillen, het is allemaal onbeduidend, tegenover die oneindige rijkdommen en mogelijkheden, die we innerlijk met ons meedragen. Laten we die behoeden en verzorgen en laten we daaraan trouw blijven en ons geloof daaraan bewaren.
Ik geloof dat ik langzamerhand rijp geworden ben een boel harde dingen van het leven te verdragen en toch zelf niet te verharden innerlijk.
Etty Hillesum
En ook dit nog. Maanden geleden was ik misschien bang, dat de droom kapot zou gaan, in een dagelijks zorgengedeeld bestaan. Nu is er ergens gegroeid een zo sterk innerlijk samengaan en verbonden zijn met iemand, dat een uiterlijke realiteit daar niet veel aan beschadigen kan. En doordat men steeds sterker de realiteit naar binnen verlegt wordt men steeds onafhankelijker van uiterlijke omstandigheden. Ik schrijf dit nu aan m'n vertrouwde bureau, boeken, kastanjetakken en geel speenkruid, de getekende kop van S. schuin tegenover me aan de wand, ik kan het nu misschien gemakkelijk schrijven, maar toch is er iets in me, iets heel hards en onverwoestbaars, dat weet, dat het ook andere omstandigheden zal kunnen dragen.
Ik ben zo blij dat hij een Jood is en ik een Jodin. En het streven zal ook daar op gericht zijn bij hem te blijven en samen deze tijden door te komen. En ik zal hem ook zeggen vanavond: Ik ben eigenlijk nergens bang voor, ik voel me zo sterk; of de grond, waar je op slaapt een beetje harder is, of je maar door een paar straten mag bewegen inplaats van over alle straten, enz. enz. Het zijn allemaal van die graduele verschillen, het is allemaal onbeduidend, tegenover die oneindige rijkdommen en mogelijkheden, die we innerlijk met ons meedragen. Laten we die behoeden en verzorgen en laten we daaraan trouw blijven en ons geloof daaraan bewaren.
Ik geloof dat ik langzamerhand rijp geworden ben een boel harde dingen van het leven te verdragen en toch zelf niet te verharden innerlijk.
Etty Hillesum
Reacties