Stilte

Jullie kennen me, ben zeker geen voorstander van methodes/technieken.
Maar wil je ooit tot de Stilte komen dan zal er een intentie moeten zijn om tot die stilte te komen. Dan zal er ruimte voor gemaakt moeten worden.
Even stilstaan bij jezelf, even tot stilstand komen. Even niet meer vooruit jagen, zoveel dat gedaan zou moeten worden.
Ruimte inbouwen om even stil te zijn.
Om even bij jezelf te zijn.
Even niks, gewoon zijn.
In de morgen, en zelfs misschien even tussendoor op je werk, in de pauze of algemeen even n rustpunt in de dag. Even terugkeren tot jezelf, de accu opladen.
En zo ook de dag eindigen.
Even inkeren en je zo voorbereiden op de nacht.
Zo kan er Verbinding blijven met je Bewustzijn, met Tao.
Met de Stilte.
Misschien lost er dan wel heel veel op in die Stilte, waar je eerst zo vol van was. Lost dit op in die aandacht, in dat Zijn, in dat vol aandacht aanwezig zijn.
Misschien kun je dan echt de Stilte ervaren, je hierdoor laten vervullen. Dit langere tijd daarna dit met je meedragen, overal waar je gaat. Waardoor je eenvoudiger in je midden kunt blijven, niet zo snel meer heen en weer gegooid, uit balans gebracht wordt door zoveel buiten jezelf.
Die rust, die Stilte vinden in jezelf.

De Stilte voorbij de goden.
Want uiteindelijk is Het niks, en toch Alles, geeft het aan alles vervulling, die Stilte, dit Zijn. Dit vol-ledig in aandacht Zijn.
Wat uiteindelijk ook in de Liefde zijn is, die gewoon is, wat buiten ook is. Want die Stilte is geladen met de Liefde die heel onpersoonlijk kan zijn maar ook meerdere uitdrukkingen mag krijgen.
Dat zo meer en meer alles mag verstillen, wat zeker niet betekent dat je tot stilstand komt. Je komt dan juist tot Leven, wordt van binnenuit belevendigd. In deze Stilte kan dan het Eeuwige Leven door je heen stromen.

Kagib

En de uitgesproken woorden