het tere plantje

Ja, het allerkleinste in eerste instantie meest kwetsbare kan tot de grootste Kracht uitgroeien, als we hieraan de ruimte geven.
Maar dat gaat niet zomaar. Dat betekent hee,l heel veel onkruid wieden.
Wat dat betreft komt naar boven, alweer heel lang geleden, bijna 20 jaar, op een reis in Frankrijk, een vredestocht. Toen waren we de plantjes aan te verzorgen, aan t wieden, moesten we ook t onkruid eruit halen. Er werd gezegd hoe t plantje eruit zag, het plantje werd getoond. En echt bijna alles moest eruit getrokken worden, en een heel klein kwetsbaar plantje bleef over. Zo wordt t wel letterlijk heel aards en tastbaar gemaakt de betekenis van het leven.

Zoveel onkruid dat er is, zoveel dat voor dat kwetsbare plantje is komen te zitten. Een wirwar van gedachten en emoties en beelden en verlangens en angsten noem t maar op, waardoor we geleefd worden. Dat steeds weer uitschiet, steeds weer mogelijkheden ziet om zich kenbaar te maken, zolang er aanrakingspunten zijn.
Je kunt dat natuurlijk niet met geweld eruit trekken. Dit kan alleen met Liefde verdwijnen, in het ons openstellen voor die Liefde voor het Licht zodat t in die Liefde kan oplossen. Zodat de wortels ervan met Liefde eruit getrokken worden.
Dit kan alleen met aandacht, aanwezig zijn. Voelen wat t leven met je doet. Dat je die intentie blijft hebben je niet te verliezen in t leven maar steeds de verbinding terug te leggen met jezelf. Dat je in t moment echt voelt, ervaart wat het leven met je doet, en wat de betekenis hiervan is. Dat het Bewustzijn zo in/tot je kan spreken.
Geen symptoombestrijding geen strijd, maar echt de wortels eruit trekken van dat wat gebeurd. Zo kan t onkruid verdwijnen en het tere plantje vrijkomen en opbloeien.

Kagib