het lot uit roman Walpurgisnacht

Het lot rolt als een vallende steen, en de steen zijn jullie: een steen samengesteld uit zandkorrels, en jullie rollen met hem en vallen met hem. En zoals hij rolt en valt, zo verandert hij ook van vorm, in steeds weer nieuwe vormen, volgens de onveranderlijke wetten van de eeuwige natuur.
Op de zandkorrels waaruit hij bestaat, let de steen niet. Hoe zou hij het kunnen? Alles wat uit aarde bestaat, bekommert zich alleen om zichzelf. Tot nog toe was de grote mensheidssteen een losse steen, uit zandkorrels van verschillende kleuren wanordelijk samengesteld. Nu pas neemt hij de vorm aan, die elke afzonderlijke zandkorrel in het klein heeft: hij krijgt de vorm van één enkele reusachtige mens. Zouden jullie van de aanvang af hebben geloofd dat jullie God zijn, dan was het in de aanvang zo geweest. Maar nu hebben jullie moeten wachten, tot het noodlot hamer en beitel - oorlog en ellende - ter hand nam, om de weerspannige steen te bewerken.

Gustav Meyrink

Reacties

Populaire posts van deze blog

de golf en de oceaan

NIETS ZIJN

KARMA NEMESIS