de rijke jongeling 2

Ja, de rijke jongeling.
Zijn we niet allemaal rijke jongelingen?
Onze ideeën die we opgebouwd hebben, onze idealen.
Onze beelden over de werkelijkheid, de zin van het leven.
De waarden en normen van waaruit we leven, onze visie.
Maar kunnen we dit ook weer overgeven wanneer het Leven dit vraagt.
Kunnen we het weer loslaten als t anders blijkt te zijn.
Als ons huidige beeld, wereldbeeld weer ineen stort, zou willen storten, kunnen we dit dan toelaten?
Blijft er dan nog iets van ons over, worden we onder het oude beeld vermorzeld,
of kunnen we het dan werkelijk overgeven, loslaten, en vertrouwen blijven hebben op en in het Leven.
die diepe Levensbron die altijd door blijft stromen, en hoemeer wij onthecht zijn van het totale leven, hoemeer wij waarlijk mee kunnen stromen in dat wat het moment vraagt.

Kunnen wij werkelijk alles geven wat we hebben, en uiteindelijk zelfs ons leven overgeven.
Als we gehecht zijn aan het leven dit voort willen zetten ten koste van alles dan is er angst om het leven te verliezen.
Dat de dood ons ooit zal vinden, en we vluchten vooruit om hier niet mee geconfronteerd te worden.
We zullen nooit vrij zijn als we niet ons leven over kunnen geven.
En toch kunnen we het leven in al zijn facetten ten volle beleven, juist als er geen angst is voor de dood.
Als je ten diepste ervaart dat het Leven eeuwig is, altijd doorgaat, in verandering, hier en daar, overal in beweging, in ontvouwing.
Dan kunnen we ons waarlijk overgeven aan dat wat Wil.

Ook de uiterlijke schoonheid kan een keten zijn.
Het niet ouder willen worden, altijd jong en vitaal willen blijven.
Hier ons leven op bouwen, de zin van het leven in zien.
Wat als de uiterlijke schoonheid vervalt.
En we strijden om de rimpels weg te houden, om de ouderdom tegen te houden.
Maar deze strijd is tevergeefs.
Van binnen verschrompelen we, wordt onze wereld heel klein, gefixeerd op al die uiterlijke dingen.
We raken gefrustreerd, kunnen niet meer mee, het lichaam wil niet meer mee, niet meer meedoen.
We kunnen het niet overgeven, het proces van veroudering van het leven dat een heel eigen schoonheid kan hebben.
En uiteindelijk zullen we dit lichaam los mogen laten over mogen geven.
Maar als we ons blijven vastklampen aan deze uiterlijke schoonheid zijn we niet vrij.
Als we gehecht zijn, zijn we geketend aan deze schoonheid, zijn we afhankelijk, worden we geleefd door deze uiterlijke schoonheid.
Maar deze strijd is vergeefs wat we ook kunnen doen aan facelifting of andere ingrepen.
Uiteindelijk zal het lichaam vervallen, verschrompelen.
Van binnen en buiten zullen we verschrompelen verstarren.

Ook bij ziekte.
Stort dan ons leven in, en willen we zo snel mogelijk met welke middelen dan ook weer beter worden.
Zijn we gehecht aan gezondheid en durven we de betekenis, het teken van ziekte niet over te geven aan het Leven, wat het ons wil geven, aan wil geven.
Moeten we zo snel mogelijk weer beter worden of durven we te zien/ervaren wat het ons wil zeggen, wat het aan wil duiden.
Durven we de ziekte door ons heen te laten gaan zonder verzet, schuldgevoel of weerstand.
Het te doorleven, te doorvoelen.
Als er geen kans op verbetering meer is dit totaal kunnen accepteren.
Dat het leven nu slechts anders is, maar niet slechter.
Dat ziekte juist mogelijkheid kan zijn om beter te worden binnenin, gezond heel waarlijk te helen.

Kagib

De uitgesproken woorden:

http://www.mijnbestand.nl/Bestand-6UEIGXCSBGB4.mp3