vorm en energie deel 1

We kijken deze wereld in en we zien beelden.
Alles om ons heen is een beeld.
Het ene beeld trekt aan, het andere beeld stoot af, en weer een ander beeld laat ons onverschillig.
Uiteindelijk zijn al die beelden, alles wat we om ons heen zien uitdrukkingen, vormen van energie.
gestolde, gematerialiseerde energie.
We zien de energie niet, we zien de vorm die het aangenomen heeft.
maar zo zien we ook niet de wind maar we kunnen die wel voelen.
De energie die ons gezicht streelt, onze haren door elkaar brengt, een blad een dans laat uitvoeren.
Vol beweging, en we kunnen het niet vangen, de wind gaat zijn eigen weg.

Zo, is alles energie, alles wat we om ons heen zien.
De mensen, de voorwerpen die we om ons heen hebben verzameld.
De natuur, de bomen, de planten, de bloemen, alles is een verbeelding, een uitdrukking van energie.
En ja, als we alles konden laten zijn wat was, wat is, dan was er geen probleem.
Als we gewoon konden genieten van dat wat door onze ogen geopenbaard wordt.
Gewoon genieten van dat wat is.
Dat wat om ons heen is.
Als we door de straat wandelen, door de natuur wandelen, gewoon genieten, gewoon zijn.
Een mens die we ont-moeten en als vanzelfsprekend ontstaat er een glimlach omdat je gewoon die mens liefhebt die je ont-moet, en je loopt weer verder.
Als het zo zou kunnen zijn.

Maar meestal is het niet zo.
We geven energie aan bepaalde dingen, bepaalde mensen en zo is het gevecht begonnen.
We hebben onszelf opgesloten in een gevangenis.
Dan is er niet meer gewoon zijn en genieten.
Dan ontstaat er voor en afkeur.
Dit beeld zet ons gevangen, we ketenen onszelf aan dit beeld.
We ketenen onszelf aan dit voorwerp, die mens, en we worden afhankelijk.
We geven een mens zoveel energie dat we afhankelijk worden, we hechten ons vast met ketens van energie.
We kunnen niet meer zijn, we zijn geketend, we zijn gevangen.
De ene mens is alles, en de ander laat ons onverschillig zien we niet staan, kijken we vaak niet eens aan.
Zo geven we heel veel energie aan al die beelden om ons heen.
En dat waar we energie aan geven, waar we onszelf aan ketenen kan ons ook ontnomen worden.
Daardoor ontstaat angst, we worden afhankelijk, van die mens die nu zo'n grote betekenis voor ons gekregen heeft.
Afhankelijk van alles wat we om ons heen verzamelt hebben.
We worden geleefd door deze voorwerpen, door die mens,
we zijn niet meer vrij.
We kunnen niet meer zijn, gewoon zijn, dat alles evenveel energie krijgt.
Die energiebindingen, energieketens aan dingen, aan mensen ontstaan door ons denken.
Het denken bouwt de energie op.
Dit denken maakt ons blind omdat het denken niet gewoon kan zijn.
Dit denken ontstaat uit angst om kwijt te raken dat wat voor jou zo belangrijk geworden is.
Die mens, die dingen om jou heen.
Het denken kan niet gewoon genieten van dat wat is, wat nu is.
Het denken is altijd in onrust, uit het nu.

Kagib

En de uitgesproken woorden:

http://www.mijnbestand.nl/Bestand-SRIHRRJYZTKQ.mp3