19-10-73 slapen dromen

Het bos sliep; het pad dat er door heen liep was donker en kronkelend. Niets bewoog; de lange schemer was net verdwenen en de stilte van de nacht bedekte de aarde. De kleine murmelende beek, zo opdringerig overdag, gaf zich over aan de stilte van de vallende nacht. Door de kleine opening tussen de bladeren schenen de sterren, helder en erg dichtbij. De duisternis van de nacht is even noodzakelijk als het licht van de dag. De vriendelijke bomen waren in zichzelf gekeerd en op een afstand; ze waren overal om je heen, maar toch afstandelijk en onbereikbaar; ze sliepen en wilden niet worden gestoord. In deze stille duisternis was groei en bloei, het verzamelen van krachten voor de nieuwe dag.

Slaap is heel belangrijk, slaap zonder teveel dromen, zonder teveel gewoel. In de slaap gebeuren veel dingen, zowel in het fysieke lichaam als in het brein; ze zijn een, een uniforme beweging. Voor deze structuur is slaap een absolute noodzaak. In de slaap komen orde, aanpassing en diepere waarnemingen tot stand; hoe rustiger het brein hoe dieper het inzicht. Het brein heeft veiligheid en orde nodig om harmonieus, zonder enige frictie, te kunnen functioneren. Hierin voorziet de nacht en tijdens een rustige slaap zijn er bewegingen, toestanden, die het denken nooit kan bereiken. Dromen zijn ontregelend, zij verhinderen totale waarneming.
In de slaap verjongt de geest zichzelf. Het volledig gewaar zijn van wanorde in relaties, zowel maatschappelijk als prive, persoonlijk als afstandelijk, het overdag, tijdens het waakbewustzijn, keuzeloos gewaarzijn van dat wat is, schept orde in wanorde. Dan is het voor het brein niet nodig om tijdens de slaap naar orde te streven. Dan zijn dromen slechts oppervlakkig zonder betekenis.

Orde binnen de totaliteit van bewustzijn, niet alleen in het waakbewustzijn, treedt op als de scheiding tusen waarnemer en het waargenomene volledig verdwenen is. Het aktieve moment, dat wat is, bevindt zich niet binnen de greep van de tijd zoals de waarnemer. Alleen als de geest - het brein en het organisme - tijdens de slaap deze totale orde ervaart, is er een gewaarzijn van een woordeloze toestand, die tijdeloze beweging. Dit is geen fantasiedroom, een abstractie bedoeld als vlucht. Het is de hoogste uitdrukking van meditatie. Orde is de hoogste vorm van deugd, gevoeligheid, intelligentie. Als deze grote schoonheid van orde, harmonie aanwezig is, is het brein niet meer voortdurend aktief; bepaalde delen ervan moeten de last van het geheugen meedragen, maar dit is maar een klein gedeelte; de rest van het brein is vrij van het rumoer van ervaringen.
Die vrijheid is de orde, de harmonie van stilte. Deze vrijheid en het rumoer van herinneringen bewegen samen; intelligentie is de handeling van deze beweging. Meditatie is vrij van het bekende en toch binnen de sfeer van het bekende handelen. Er is geen ik, als degene die handelt. Deze meditatie duurt zowel tijdens slapen als waken voort.

Het pad maakt zich geleidelijk uit het bos los en van horizon tot horizon was de hemel met sterren bezaaid. Niets op de velden bewoog.


Krishnamurti