levende Stilte



Met grote stappen ging een jongen voorbij, die zong onder het lopen. Hij glimlachte tegen elke voorbijganger, je zag aan hem dat hij veel vrienden had. Hij was armelijk gekleed, had een smoezelige lap om zijn hoofd geslagen, maar zijn gezicht straalde en hij had levendige ogen. Met zijn lange, snelle stappen haalde hij een dikke man in die een pet droeg. De dikke man, het hoofd omlaag, had een waggelende gang en tobde kennelijk over al zijn zorgen. Hij hoorde het zingen van de jongen niet, hij wierp zelfs geen zijdelingse blik op hem.
Met flinke stappen ging de jongen verder, het grote hek door, langs het mooie park; toen nam hij de brug over de rivier en volgde een bocht van de weg in de richting van de zee, waar zich een paar kameraden bij hem voegden; terwijl het steeds donkerder werd, begonnen ze samen te zingen. De schijnwerpers van een auto verlichtten even hun gezichten en in hun ogen zag je een diepe, ongekende vreugde. Inmiddels was het hard gaan regenen en alles was druipnat.

We zaten lange tijd woordeloos bij elkaar, terwijl de spanning van zijn droefheid zich langzaam in hem concentreerde. Zwijgen is iets heel merkwaardigs. Denken leidt niet tot zwijgen en werkt er ook niet naartoe. Zwijgen valt niet te construeren en ontstaat ook niet door een wilshandeling. De herinnering aan zwijgen is geen zwijgen. Het zwijgen in die kamer was een intens vibrerende stilte, die door het gesprek niet werd verstoord. Het gesprek was zinvol in die stilte; de stilte vormde een achtergrond voor de woorden. Het zwijgen gaf uitdrukking aan het denken, maar het denken zelf was geen zwijgen. Om ons heen was stilte, geen denken; die stilte drong diep door, concentreerde zich en kwam tot uitdrukking. Denken kan nooit in iets doordringen, maar in zwijgen vallen alle scheidingen weg.


Krishnamurti

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

NIETS ZIJN

Afbeelding
Waarom kunnen we vaak niet ontspannen, gewoon zijn? Waarom durven we het niet over te geven? Terwijl we ingebed zijn in de Oceaan. Maar we maken ons eigen eilandje, denken geïsoleerd te zijn, maken een denkeilandje vanuit welke achtergrond dan ook. In dat wat gebeurd is geleerd is in het verleden. We moeten het zelf doen, sterk staan, ons mannetje staan om te overleven in deze harde maatschappij. Ja om te overleven maar leven we dan nog? Als we ons zouden durven overgeven zouden we merken dat alles zich in volledige harmonie kan ontvouwen. Als we ontspannen, gewoon even ontspannen, dan kan er ruimte komen voor diepere lagen, voor stillere lagen. Even gewoon zijn, even ademen, in en uit, en dieper voelen binnenin wat zich daar werkelijk afspeelt. Het antwoord is binnenin, altijd, en in een stuk ontspanning kan het antwoord 'gehoord' worden. Het is zo binnen zo buiten. Als jij waarlijk in harmonie bent met jeZelf straal je die harmonie uit en voegt eigenlijk alles zich naar die h
Meer lezen

KARMA NEMESIS

Afbeelding
We oogsten wat we zaaien of gezaaid hebben in een ander leven. Ja, of r dan uiteindelijk een val aan dit alles is vooraf gegaan, hou ik zelf open, t is een uitdaging zou ik zeggen. Maar uiteindelijk is alles energie. En die energie die heeft gevolgen. Je uitstraling, je gedachten, je emoties, eindeloze schakeringen van energie. Die verbinden zich met andere energietjes waar resonantie is, en dat krijg je weer terug. Zo krijg je van alles weer terug, hoop ellende, misschien ook veel plezier, genieten van je geld, een huwelijk, je bezittingen, macht, seks, noem maar op. Maar zolang niet werkelijk de vervulling binnenin plaatsgevonden heeft. Zolang er geen groei van dat Andere is, er afhankelijkheid is van wat buiten zich afspeelt, zal het vroeg of laat weer van je afgenomen worden, uit je handen geslagen worden. En daarin zit het Plan dan zo goed in elkaar. Omdat vroeg of laat dat moment komt, dat Karma-Nemesis je zozeer verwond heeft, je om de oren heeft geslagen met van alles en nog wa
Meer lezen

BEET VAN BEWUSTZIJN

Afbeelding
Als er iets in jou is dat in de goede richting stroomt, schept het zijn eigen discipline zodra je wordt gebeten door het insect van bewustzijn. Die beet van bewustzijn, een Weten, ja dat is te vertrouwen, daaraan geef ik mijn vertrouwen, daar geef ik me aan over. Zo ontstaat er een innerlijk richtsnoer van waaruit je leven zich vorm geeft, tot uitdrukking komt. Je intuitie die je volgt, je Geweten, het Weten. En dit kan grote gevolgen hebben. Dat je stappen zet die voor andere vaak niet te begrijpen zijn, niet te vatten. Jezelf in het ongewisse storten, schepen achter je verbranden. En toch is t dan de enig juiste keuze, is t het enig juiste om te doen in dat moment wat de gevolgen ook zijn. Wat die gevolgen ook zijn, je blijft in harmonie. Als je dan vaker die keuzes gemaakt hebt dan kan dit vertrouwen rotsvast worden en kan niemand je hier meer uit halen. Dan ben je nog slechts trouw aan die intuitie aan dat Weten. En toch niet in een pantser, niet verstard, niet afgesloten. Juist to
Meer lezen