Stilte

Langs het kanaal was weinig bedrijvigheid; zwaarbeladen pramen voeren op en neer; hun driehoekige witte zeilen tekenden zich scherp af tegen de blauwe hemel en de donkere palmen. Het was een heerlijke, vredige, zorgeloze avond en het water was heel kalm. De weerspiegeling van de palmen en de mangobomen was zo helder en scherp, dat je nauwelijks kon onderscheiden wat werkelijkheid en wat spiegelbeeld was. De ondergaande zon maakte het water doorzichtig, beschenen als het werd door de avondgloed.
Tussen de spiegelende beelden werd de avondster zichtbaar. Niets in het water bewoog, en de enkele voorbij komende dorpsbewoners, die meestal zo luid en lang aan de praat waren, zwegen nu. Zelfs het gefluister van de bladeren was niet meer hoorbaar. Uit het weiland naderde een van de dieren; het dronk wat en verdween weer even stil als het gekomen was. De stilte beheerste het land en leek alles te omvatten.

Lawaai houdt ooit op, maar stilte is indringend en kent geen einde. Tegen lawaai kun je je wapenen, maar geen omheining houdt de stilte tegen; geen muur kan haar buitensluiten, ze is niet te weerstaan. Lawaai houdt al het andere weg, het werkt afsluitend en isolerend; stilte daarentegen sluit al het overige in. Stilte is als Liefde, ondeelbaar; ze kent geen indeling in lawaai en stilte. De menselijke geest kan haar niet nastreven of doelbewust stil gemaakt worden om haar te ontvangen. De geest die stil gemaakt wordt, kan niet anders dan zijn eigen beelden weerspiegelen; die zijn dan scherp en helder en luidruchtig in hun exclusiviteit. Een geest die stil gemaakt wordt, is alleen tot weerstand in staat, en verzet betekent altijd opschudding.
De geest die stil is, en niet stil gemaakt, ervaart voortdurend stilte; het woord, de gedachte, beweegt zich dan binnen die stilte en niet daarbuiten. Het is vreemd te merken hoe binnen die stilte de geest rustig is, met een rust die niet werd opgebouwd. Omdat die rust geen marktwaarde en geen afzetmogelijkheid heeft en niet bruikbaar is, heeft ze de sfeer van het zuivere, van dat wat op zichzelf staat. Iets wat te gebruiken is, wordt spoedig versleten. Aan rust is geen begin en geen einde, en een geest die op die manier in rust is, beseft een gelukzaligheid die niet de weerspiegeling is van zijn eigen verlangens.


Krishnamurti