argeloosheid

De regen begon vrij zachtjes, maar toen, opeens, was het of de hemelsluizen opengingen en het werd een wolkbreuk. Midden op de weg stond het water zowat tot op kniehoogte en het steeg tot ver op het trottoir. De bladeren hingen volslagen roerloos, ook zij waren stil in hun verrassing. Er reed een auto langs, tot plotseling de motor afsloeg doordat er water in de vitale delen was gekomen.
Mensen staken wadend de straat over; ze werden drijfnat, maar ze genoten van de stortbui. Bloembedden werden weggespoeld en op het grasveld stond het bruine water haast een decimeter hoog. Een donkerblauwe vogel met geelbruine vleugels probeerde beschutting te vinden tussen het dichte gebladerte, maar hij werd steeds natter en schudde zich herhaaldelijk. De stortbui hield een tijdje aan en was toen, even plotseling als ze begonnen was, voorbij. Alles was schoongespoeld.

Wat is het toch simpel om argeloos te zijn! Zonder argeloosheid kun je niet gelukkig zijn. Het genot van de zintuiglijke gewaarwordingen is iets heel anders dan het geluk van de argeloosheid. Argeloosheid betekent vrij zijn van de last van de ervaring. Het is die herinnerde ervaring die ons corrupt maakt, niet het ervaren zelf. Kennis, de last van het verleden, betekent corruptheid.
Het vermogen om te vergaren en de inspanning om iets te worden betekenen het einde van de argeloosheid; en is wijsheid mogelijk zonder argeloosheid? De louter nieuwsgierigen zullen nooit kunnen weten wat wijsheid is; ze zullen van alles vinden, maar wat ze vinden zal niet de waarheid zijn. De argwanenden zullen nooit kunnen weten wat geluk is, want argwaan koesteren betekent verontrust zijn over het eigen bestaan, en angst veroorzaakt corruptheid. Onverschrokkenheid is niet een kwestie van moed, het is vrij zijn van de drang tot vergaren.


Krishnamurti