innerlijke bewogenheid

Ja, heeft voor mij zeker tijd gekost, ook hierin tot begrip te komen.
Ik kon niet begrijpen dat mensen door kunnen leven in deze waanzinnige wereld vol ellende, wanhoop, oorlogen, in het groot in het klein.
Ik was hier zo intens verdrietig onder en dan vanuit dat verdriet weer boos, waarom, waarom.
En om me heen, ging iedereen gewoon door, gaat iedereen gewoon door.
Alsof er niks aan de hand is. De ene ramp na de andere, onvoorstelbare mensonterende dingen die plaatsvinden, massaslachtingen. Ja, niet in Nederland, in andere landen, andere continenten.

Maar voor mij is het altijd zoiets geweest van we zijn één wereld.
En deze wereld is ziek, doodziek, deze wereld verdrinkt in duisternis en wanhoop.
Dit intense verdriet heeft uiteindelijk geresulteerd in dat de ommekeer kwam. Dat de antwoorden kwamen, dat het begrip kwam over alles en iedereen dat is.
Het heeft uiteindelijk ook het vuur gedoofd van strijden voor die betere wereld, zeker op de manier van vechten tegen.
Ja, de Liefde heeft overwonnen, en ik kan niet terugpakken wat was.
Het lijden is ook verdwenen, dit is opgebrandt, leeggemaakt.
Het heeft zijn functie gehad, heeft me gebracht naar waar ik nu sta, hoe ik nu sta in de wereld.
Maar de wereld is nog steeds de wereld.
En nog steeds kan een lied hierover me nog diep raken.
There is not enough love to make the world go round.
Er is niet genoeg Liefde om de wereld rond te laten gaan.

Kagib

De uitgesproken woorden:

http://we.tl/NakCrWHlHG