de Levende 3
Zouden de discipelen gaan begrijpen dat het gaat om het innerlijke leven, het leven van de geest waaruit zijn ziel een stralende gestalte aanneemt en die door zijn lichamelijke ziel en zijn lichamelijkheid een weg kan vinden waardoor de goddelijke mens de tocht volbrengt van de hemel naar de aarde en vandaar weer opwaarts naar zijn afkomst?
Zeker is dit nogal een beduimelde opvatting en klinkt het ethisch heel mooi. Maar wanneer het nu eens een eenvoudige waarheid is. De nederdaling in de 'stof', waardoor de ziel zich door eonen heen bekleedt met steeds dichter wordende sluiers van duisternis om eindelijk als uiterste consequentie van haar afdaling in een aards lichaam binnen te gaan en zich zal toebereiden de weg terug weer op te nemen en trapsgewijze zich het bewustzijn te verwerven van het goddelijk licht waaruit ze is voortgekomen. Dit is toch niet iets om van te schrikken. De mogelijkheid bestaat immers dat deze weg door verschillende mensen, ja door velen wordt herkend en dat zij gaan ondervinden en begrijpen dat het een ware weg is, een waarachtig leven en een onontkoombare waarheid?
Natuurlijk zullen velen dit niet erkennen willen. Zij gevoelen zich nog niet bevrijd van de dagen hunner armoede, van de angst voor het bezit, van het lijden, van de dood en het gemis, van de tranenrijkdom der gebroken harten. Zij aanbidden een God van het lijden die alle zonden op zich neemt en door de diepste ellende heen hen opricht en verlossen zal. Maar dat is toch hetzelfde? Laten zij ophouden het leed te huldigen en de ellende en zich daarover verbrijzeld en verbitterd te gevoelen en laten zij ervaren hoe in hun eigen gemoed de verlosser op kan staan, de levende God, in de levende gestalte die uit hen zelf wordt geboren en waardoor deze bevrijdende en verlossende ervaring het bewijs gaat worden, de onontkoombare zekerheid dat de leeddrager wordt tot een stralende verschijning. Waarom blijft men stil staan bij de lijdende God? Waarom brengt men die voort uit de eigen ellende? Waarom vermeerdert men op zo'n wijze het leed der wereld terwijl wij juist willen de genezer en de werkelijke verlosser als de levende en stralende mens in ons zelf. Begrijpt men dan zo weinig van de levende?
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=TS57I9OQ
Zeker is dit nogal een beduimelde opvatting en klinkt het ethisch heel mooi. Maar wanneer het nu eens een eenvoudige waarheid is. De nederdaling in de 'stof', waardoor de ziel zich door eonen heen bekleedt met steeds dichter wordende sluiers van duisternis om eindelijk als uiterste consequentie van haar afdaling in een aards lichaam binnen te gaan en zich zal toebereiden de weg terug weer op te nemen en trapsgewijze zich het bewustzijn te verwerven van het goddelijk licht waaruit ze is voortgekomen. Dit is toch niet iets om van te schrikken. De mogelijkheid bestaat immers dat deze weg door verschillende mensen, ja door velen wordt herkend en dat zij gaan ondervinden en begrijpen dat het een ware weg is, een waarachtig leven en een onontkoombare waarheid?
Natuurlijk zullen velen dit niet erkennen willen. Zij gevoelen zich nog niet bevrijd van de dagen hunner armoede, van de angst voor het bezit, van het lijden, van de dood en het gemis, van de tranenrijkdom der gebroken harten. Zij aanbidden een God van het lijden die alle zonden op zich neemt en door de diepste ellende heen hen opricht en verlossen zal. Maar dat is toch hetzelfde? Laten zij ophouden het leed te huldigen en de ellende en zich daarover verbrijzeld en verbitterd te gevoelen en laten zij ervaren hoe in hun eigen gemoed de verlosser op kan staan, de levende God, in de levende gestalte die uit hen zelf wordt geboren en waardoor deze bevrijdende en verlossende ervaring het bewijs gaat worden, de onontkoombare zekerheid dat de leeddrager wordt tot een stralende verschijning. Waarom blijft men stil staan bij de lijdende God? Waarom brengt men die voort uit de eigen ellende? Waarom vermeerdert men op zo'n wijze het leed der wereld terwijl wij juist willen de genezer en de werkelijke verlosser als de levende en stralende mens in ons zelf. Begrijpt men dan zo weinig van de levende?
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=TS57I9OQ
Reacties