de Nieuwe Wereld afsluiting
We misleiden ons zo gemakkelijk. We gebruiken onbegrijpelijke en grote woorden die ons moeten imponeren en waarmede we de zachte en stille stem van onze ziel verdringen. Brutaal zijn vele woorden van de mensen, ijdel, groot in hun waan, machtig in hun dromen en begoochelingen. Aan al die sensaties knaagt de worm van de tijd en indien eenmaal een hoog doel der eerzucht is veroverd, komt een nieuw streven dat het al weer oud geworden resultaat en record opvreet en vernietigt. Er zijn geen musea genoeg om de oude gestolde dromen der mensheid te bewaren. Na een luttel aantal jaren, 10.000... 100.000 is alles reeds weer vergaan. Dit is niet in de nieuwe wereld die als een dageraad in u aan zal breken.
Wilt u het beste van uw leven? Zoekt u dat beste in de zone der vergankelijkheid of in de belevenis van het onvergankelijke leven? Ieder mens kan aanspraak maken op het onvergankelijke leven. Daarvoor moet het vergankelijke en voorbijgaande in ons doorbroken worden. Dus doorgaan. De atoomgeleerde Eddington klaagt: 'We hebben de vaste substantie van het vloeibare continuüm verloren in het atoom en van het atoom in het elektron gejaagd; daar hebben we het verloren.'
Zo is ieder mens op zoek naar het blijvende, het 'vaste' substantiële der vloeibare levensbeweging. Want in dit ongescheiden leven ligt de onaantastbaarheid, het altijd doorgaande, het nimmer ophoudende van het leven in ieder ogenblik dat diep in de menselijke ziel zijn aangrijpingspunt heeft en de mens het allerinnigste besef geeft zijner onveranderlijke levenseenheid. Dus blijven graven en ploegen en contact gevoelen met de subtielere zones van ons innerlijk leven. Blikseminslag, doorploegd worden, diepe vorens trekken, zaaien, oogsten, leven. Niet stil staan bij het verraden worden, bij het verlaten worden, bij het eenzaam worden. Wij mensen verleiden en worden verleid, wij verliezen en doen verliezen.
En uit de diepte, de verheffing! De liefde Gods ontdekken in de diepste vernedering, in de duistere afgrond, waar toch het licht schijnt, het onuitblusbare, zegenende, verwarmende, eeuwige licht dat schenkt en beschenkt en zegent en heelt zonder ooit op te houden.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=JP4LA37L
Wilt u het beste van uw leven? Zoekt u dat beste in de zone der vergankelijkheid of in de belevenis van het onvergankelijke leven? Ieder mens kan aanspraak maken op het onvergankelijke leven. Daarvoor moet het vergankelijke en voorbijgaande in ons doorbroken worden. Dus doorgaan. De atoomgeleerde Eddington klaagt: 'We hebben de vaste substantie van het vloeibare continuüm verloren in het atoom en van het atoom in het elektron gejaagd; daar hebben we het verloren.'
Zo is ieder mens op zoek naar het blijvende, het 'vaste' substantiële der vloeibare levensbeweging. Want in dit ongescheiden leven ligt de onaantastbaarheid, het altijd doorgaande, het nimmer ophoudende van het leven in ieder ogenblik dat diep in de menselijke ziel zijn aangrijpingspunt heeft en de mens het allerinnigste besef geeft zijner onveranderlijke levenseenheid. Dus blijven graven en ploegen en contact gevoelen met de subtielere zones van ons innerlijk leven. Blikseminslag, doorploegd worden, diepe vorens trekken, zaaien, oogsten, leven. Niet stil staan bij het verraden worden, bij het verlaten worden, bij het eenzaam worden. Wij mensen verleiden en worden verleid, wij verliezen en doen verliezen.
En uit de diepte, de verheffing! De liefde Gods ontdekken in de diepste vernedering, in de duistere afgrond, waar toch het licht schijnt, het onuitblusbare, zegenende, verwarmende, eeuwige licht dat schenkt en beschenkt en zegent en heelt zonder ooit op te houden.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=JP4LA37L
Reacties