vergankelijk onvergankelijk 6

De kracht en onaantastbaarheid daarvan wordt door de mensen altijd onderschat. Steeds weer trekken ze ten strijde tegen die mens die zich dit verworven heeft en altijd weer moeten zij ervaren dat het een gat in de lucht is dat zij slaan. Daarom is de verwondering altijd zo groot. Er is niets verrassender dan het innerlijke leven omdat het niet de voorgeschreven wetten volgt van het aardse leven. Het innerlijke leven heeft zijn eigen wetten. Er heersen niet de zwaartekrachten en de grote belangen die de wereld kenmerken. Het innerlijke leven doet de mens steeds weer versteld staan en is ongemeen boeiend al kan het niet met het dagelijkse woord weergegeven worden.
Mijn woorden zijn als een stamelen. Het is de verschijning van de bliksem in de eigen ziel waardoor zij aanvankelijk met stomheid is geslagen en dat hem, de mens, ten slotte zo verwondert omdat het hem in werkelijkheid een wonder schenkt. Het grootste en unieke wonder waarbij alle andere verbleken. Op alle andere z.g wonderen verkijken zich de mensen, waardoor zij worden misleid en hun aandacht op zaken wordt gevestigd die er niets toe of af doen. Ach, dat ge toch zoudt weten hoe en hoe ge gezegend zijt.

Het innerlijke leven maakt de mensen mij tot naasten. Dwz zij die het ook in zich kennen zullen in mij en ik in hen direcht het verwante en ene leven ontmoeten en herkennen. Het buitenste leven is het leven der duisternis. Daar bestrijden en vervolgen de mensen elkander en er is geen sprake van dat zij elkanders naasten zijn. Zij vernietigen elkander en beoorlogen elkaar onophoudelijk. In de buitenste duisternis gaan ze aan elkander voorbij en juist van de duisternis maken ze gebruik om elkander te schaden vaak zonder dat ze het zelf weten, want zij weten niet wat zij aanrichten. Zij willen daar, uit angst elkander te verliezen, over elkander heersen.
Zij zijn altijd uit op hun eigen voordeel en het is wel begrijpelijk dat zij niet geloven kunnen in een leven van licht en openheid. Zij kunnen immers niet begrijpen dat er een leven is uit zich, dat als een toenemende voorzienigheid werkzaam is. Zij willen of durven het niet begrijpen waardoor zij voortdurend in de wereld van de chaos leven in hun voorstelling en daardoor steeds weer in de paren der tegenstelling verstrikt geraken.

De wereld der buitenste duisternis is die der angsten en noden waarin de mensen verleid worden tot de ergste misdaden waartoe eerzucht, hebzucht, heerszucht hen dwingt. Dit zou alles een einde nemen wanneer ze maar meer hun blik in zichzelf wilden slaan en aan den lijve ondervinden waarheen deze oppervlakkige stromingen hen leiden.
Natuurlijk is het te begrijpen dat men niet spoedig tot de zelfontdekking komt. Men is zo verstrikt in de mistige duisternis dat men amper weet wat men doet. Ingehuld en geheel gesluierd gaan zij rond en trachten elkander op de tast te herkennen. Men tracht zich aan elkander begrijpelijk te maken door allerlei talen te stamelen, vreemde, vaak onverstaanbare talen, die steeds opnieuw gevonden worden en waarvan men hoopt dat het nu toch verstaanbaar is. Het is soms zeer roerend hoe innig men zich tracht mede te delen in het gestamel in lijn en kleur, in klei of steen; altijd maar wil men zich verstaanbaar maken en snakt men naar begrip en een beetje antwoord en wat verlichting uit de nood van het gemoed.


Barend van der Meer

De uitgesproken woorden:

http://www.megaupload.com/?d=9J2EE580

Reacties

Populaire posts van deze blog

de golf en de oceaan

NIETS ZIJN

KARMA NEMESIS