vergankelijk onvergankelijk 7
Welk een schreeuw, welk een wanhoop, welk een opstandige getuigenissen van de nood der ziel, die ziel waarvan tegelijk het bestaan wordt ontkend, ofschoon er voortdurend van getuigd wordt. Wat is de oplossing? Hoe kan men het eigenlijk vragen? Wat is de oplossing voor een stikkende naar lucht? Wat voor een dorstige ziel die smacht in de woestijn naar lafenis? Waar is de mens die met de staf op de rots slaat van zijn eigen gemoed? Waar de mens die zijn geest Gode beveelt, ieder ogenblik, ieder ogenblik en niet enkel op zijn sterfbed?
Trotseer de engel met het vlammende zwaard en vraag of hij u wil doorklieven, maar dring door tot het binnenste waar de boom des levens staat. Anders is het leven zinloos. Is het niet zinloos om alleen maar opgevreten te worden van ellende en narigheid? Is het niet zinloos om altijd maar als met blinde ogen in een vicieuze cirkel rond te darren en steeds weer een prooi te moeten worden van lijden en eenzaamheid? Is het niet zinloos om tot een mensengeslacht te behoren dat steeds weer zichzelf vernietigt of opzweept naar de afgrond der ontkenning en ondergang?
Dat de mensen er niet genoeg van hebben! Indien zij willen houdt het drama op. Omkeren is nodig opdat zij zichzelf niet langer in het licht zullen staan. Inzicht is nodig, bewustworden, altijd meer, altijd meer; tot het licht gaat dagen van een nieuwe, eeuwige stralende dag. Het licht van het oer-eigen innerlijke leven.
Hoe is het mogelijk dat men in de loop der tijden van de leringen van Jezus, als we dat tenminste leringen kunnen noemen, zo'n zoetelijk en wee en bedrieglijk aftreksel heeft gemaakt. Hoe kan men hem 'volgen' zonder doordrongen te zijn van de niets ontziende konsekwenties die het brengen van het rijk 'dat niet van deze wereld' is met zich mede brengt. Want de zin van zijn leer is toch het deelachtig worden van een toestand die zich als echt en onaantastbaar kenbaar maakt aan de mens uit het innerlijke leven, als een realiteit die niet alleen tegen ieder andere is opgewassen maar bovendien van een eeuwige en onontwrichtbare werkelijkheid is. Een werkelijkheid, groter en dynamischer dan welke werkelijkheden ook.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=9G0TJ7XU
Trotseer de engel met het vlammende zwaard en vraag of hij u wil doorklieven, maar dring door tot het binnenste waar de boom des levens staat. Anders is het leven zinloos. Is het niet zinloos om alleen maar opgevreten te worden van ellende en narigheid? Is het niet zinloos om altijd maar als met blinde ogen in een vicieuze cirkel rond te darren en steeds weer een prooi te moeten worden van lijden en eenzaamheid? Is het niet zinloos om tot een mensengeslacht te behoren dat steeds weer zichzelf vernietigt of opzweept naar de afgrond der ontkenning en ondergang?
Dat de mensen er niet genoeg van hebben! Indien zij willen houdt het drama op. Omkeren is nodig opdat zij zichzelf niet langer in het licht zullen staan. Inzicht is nodig, bewustworden, altijd meer, altijd meer; tot het licht gaat dagen van een nieuwe, eeuwige stralende dag. Het licht van het oer-eigen innerlijke leven.
Hoe is het mogelijk dat men in de loop der tijden van de leringen van Jezus, als we dat tenminste leringen kunnen noemen, zo'n zoetelijk en wee en bedrieglijk aftreksel heeft gemaakt. Hoe kan men hem 'volgen' zonder doordrongen te zijn van de niets ontziende konsekwenties die het brengen van het rijk 'dat niet van deze wereld' is met zich mede brengt. Want de zin van zijn leer is toch het deelachtig worden van een toestand die zich als echt en onaantastbaar kenbaar maakt aan de mens uit het innerlijke leven, als een realiteit die niet alleen tegen ieder andere is opgewassen maar bovendien van een eeuwige en onontwrichtbare werkelijkheid is. Een werkelijkheid, groter en dynamischer dan welke werkelijkheden ook.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=9G0TJ7XU
Reacties