de Hoeksteen 3

De oude kathedralen dragen nog de kenmerken van de verborgen tempel. Zij getuigen ervan hoe in de mens een wijdheid is en een hoogte, die hij kan betreden en waardoor hij zich naar het allerbinnenste kan laten leiden om daar de bouw van de mensheidstempel te mogen aanschouwen en te kunnen begrijpen wie en wat de hoeksteen van de tempel geworden is. Wat op aarde verworpen wordt en niet erkend kon worden omdat de aardgeest er nog machtig is en zijn scepter zwaait over allen die nog te zwak van goeden wille zijn en niet de onweerstaanbare kracht in zich gevoelen om bij te dragen tot de tempelbouw. Daarvoor moet men met de grootste stelligheid weten dat men zijn medemensen iets van het licht wil schenken zodra men het zelf deelachtig wordt. Het vraagt een positieve, vreugdevolle instelling tot alles wat leeft. Dit geldt zonder onderscheid en er is nooit enige hovaardigheid in om dit te willen. Immers, hier begint de zelfzucht ons te verlaten en de dwingelandij, omdat we het licht leren dienen dat uit zich zelve straalt.

Indien iemand besluit zich op weg te begeven naar de verborgen steen, gaat er veel in het innerlijk leven gebeuren. Het kan zijn dat er een grote duisternis en onbeweeglijkheid heerst in de ziel en het onbewuste, maar het leed dat daarvan het gevolg is maakt de innerlijke structuur gevoeliger en sensitiever. Daarmede is de mogelijkheid van een naderende verlichting te herkennen, n.l. dat wij er opgewekter en blijmoediger door worden en niet in de eerste plaats ons met te grote denkproblemen bezig houden. Natuurlijk is het veel waard om heldere denkbeelden tot zijn beschikking te krijgen, omdat in die levende gedachten de geest kan blijven ademen en we er de beschikking over kunnen blijven houden.
Ook wordt het grootste vertrouwen van hem gevraagd. Geen ogenblik moet hij twijfelen aan het welslagen van zijn voornemen en het nimmer maken tot onderwerp van discussies en alle mogelijke twijfelingen. Dan zal zich geleidelijk de 'solificatio' voltrekken, of de 'illuminatio', een verlichting, door een proces dat in de strengste afwijzing staat tov de rationalistische instelling van het bewustzijn, dat als hoogste begrip en inzicht de intellectuele verlichting kent. De intellectuele verlichting is die van een kunstlicht vergeleken bij de vreugde der zon. Het is wel te begrijpen dat de innerlijke instelling die nodig is nooit uit vrije beweging de medewerking zal verkrijgen van het intellect, omdat voor het intellect alleen de wetenschappelijke bevestiging als hoogste prestatie der persoonlijkheid voldoende wordt geacht.

Barend van der Meer

De uitgesproken woorden:

http://www.megaupload.com/?d=MFNFQW7T