de Hoeksteen afsluiting

Voor de zoeker wordt de levensgang een weg die trede na trede moet worden beklommen. Het is als een wonder zoals de innerlijke leiding alles in het werk stelt hem daarin bij te staan en zich onuitputtelijk liefdevol bewijst. Dit bewijs wordt echter alleen maar herkend als de mens niet wijkt in zijn zelfvertrouwen, in zijn uithoudingsvermogen en zijn goede wil tot het uiterste. Want in het uiterste zal hij zijn stempel ontvangen.
Natuurlijk zijn er hachelijke situaties in het leven, op die tocht, situaties die door zijn medemensen dikwijls met de grootste afkeuring worden gememoreerd. De kritikasters en afbrekers vinden dan dat 'de- mens-op-weg' ofschoon onderhevig aan verzoekingen en daarmede in strijd gewikkeld, al reeds gestrand is, zelfs indien hij ook maar weinig moeilijkheden geeft.

Het is vreemd gesteld, maar het behoort geheel bij de verworpenheid, hoe iedere poging tot opgang en verlichting al bij voorbaat gedoemd zou zijn te mislukken en er steeds mensen zijn die reikhalzend uitzien naar zijn zelfvernietiging, ook en vooral naar het bewijs hoe, wat die mens voorstaat, slechts een illusie, een zeepbel is. Het is werkelijk ontstellend hoe gemakkelijk en lichtvaardig men hier de ernstige klimmer eenvoudig zijn nek tracht om te draaien.
Maar alles wordt de onwetenden vergeven. Het is echter een harde zaak, indien zij hun ontkenningen als moeizame weerstrevingen ontdekken in hun eigen innerlijk leven. En toch ontkomt men hieraan niet.
Ook de intellectuele belangstelling voor deze dingen behoeft niets te betekenen voor innerlijke vorderingen.

Barend van der Meer

De uitgesproken woorden:

http://www.megaupload.com/?d=I0R4WPUX

Reacties

Populaire posts van deze blog

de golf en de oceaan

NIETS ZIJN

KARMA NEMESIS