de Hoeksteen 4
Het intellect kan nooit aanvaarden dat de weg door het onbewuste loopt en het duistere onbewuste verlicht worden kan en vervuld van een leven dat zijn wedergave niet heeft en waarvan de werkelijkheid en de vreugde niet door het verstand gesanctioneerd kunnen worden. Daarvoor moet de geest de persoonlijkheid ondergeschikt gemaakt hebben.
Het intellect neemt in het leven zo'n grote plaats in dat daarin de oorzaak ligt, dat vele mensen zich radeloos storten in een chaos van lusten en emotionaliteten, i.h.b wat de sexe betreft. Want het intellect heeft geen macht over de ziel van de mens en leeft in de zone der ontkenning tov de levende god in de ziel en de verlichting daardoor. Nooit zal het intellect de innerlijke slang in de mens kunnen richten en haar krachten doeltreffend doen zijn onder de macht van de geest. Want het intellect zegt dat het zelf die geest is. Dat is een valse aanmatiging. Zodra het intellect zich als heerser over het mensenleven opwerpt sluit zijn hoogmoedig gezag de mogelijkheid der innerlijke openbaring volstrekt uit. Daarin schuilt nog altijd de val van de mens. Werkelijke verlichting wordt door het intellect dan ook prompt verworpen als een chimaera, een ongerijmd verdichtsel. Daarom vindt men officieel een mens als Jezus dan ook een vergissing. Men begrijpt helemaal zijn boodschap niet en is geheel verwijderd geraakt van 'hem te volgen'. Psychologisch acht men hem een gespleten persoonlijkheid. Men maakt hem tot een arme dromer of een waanzinnige die het slachtoffer is geworden van geheel ongegronde veronderstellingen en waarvan men niet begrijpt dat zo'n mens ooit geleefd zou hebben.
... het is de hoeksteen.
Ieder mens is min of meer verstrengeld met de wereld om zich heen. Daardoor ontstaat de zone der buitenste duisternis, waarin hij in afgescheidenheid leeft. Dit is de in elkander sterk verweven wereld der tegenstellingen waardoor het innerlijk licht in de donkere nacht is verborgen. Dan schijnt het licht in de duisternis en deze neemt het niet in zich op. Niettemin zoekt de mens zijn weg door de stem van zijn intuïtie of zijn geweten te volgen. Toch is deze stem niet altijd even duidelijk en in vele gevallen wordt zij begeleid door angst en soms verwarring. Daarom is het zo moeilijk uit het labyrinth te geraken. Maar als de ogen ook maar een weinig open gaan heeft een merkwaardige verandering in hem plaats. Uit de chaos van het on-oriënteerbare ontrolt zich een kosmos, een proces dat door de ouden oa werd voorgesteld als een heiligdom.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=V3F7L5VE
Het intellect neemt in het leven zo'n grote plaats in dat daarin de oorzaak ligt, dat vele mensen zich radeloos storten in een chaos van lusten en emotionaliteten, i.h.b wat de sexe betreft. Want het intellect heeft geen macht over de ziel van de mens en leeft in de zone der ontkenning tov de levende god in de ziel en de verlichting daardoor. Nooit zal het intellect de innerlijke slang in de mens kunnen richten en haar krachten doeltreffend doen zijn onder de macht van de geest. Want het intellect zegt dat het zelf die geest is. Dat is een valse aanmatiging. Zodra het intellect zich als heerser over het mensenleven opwerpt sluit zijn hoogmoedig gezag de mogelijkheid der innerlijke openbaring volstrekt uit. Daarin schuilt nog altijd de val van de mens. Werkelijke verlichting wordt door het intellect dan ook prompt verworpen als een chimaera, een ongerijmd verdichtsel. Daarom vindt men officieel een mens als Jezus dan ook een vergissing. Men begrijpt helemaal zijn boodschap niet en is geheel verwijderd geraakt van 'hem te volgen'. Psychologisch acht men hem een gespleten persoonlijkheid. Men maakt hem tot een arme dromer of een waanzinnige die het slachtoffer is geworden van geheel ongegronde veronderstellingen en waarvan men niet begrijpt dat zo'n mens ooit geleefd zou hebben.
... het is de hoeksteen.
Ieder mens is min of meer verstrengeld met de wereld om zich heen. Daardoor ontstaat de zone der buitenste duisternis, waarin hij in afgescheidenheid leeft. Dit is de in elkander sterk verweven wereld der tegenstellingen waardoor het innerlijk licht in de donkere nacht is verborgen. Dan schijnt het licht in de duisternis en deze neemt het niet in zich op. Niettemin zoekt de mens zijn weg door de stem van zijn intuïtie of zijn geweten te volgen. Toch is deze stem niet altijd even duidelijk en in vele gevallen wordt zij begeleid door angst en soms verwarring. Daarom is het zo moeilijk uit het labyrinth te geraken. Maar als de ogen ook maar een weinig open gaan heeft een merkwaardige verandering in hem plaats. Uit de chaos van het on-oriënteerbare ontrolt zich een kosmos, een proces dat door de ouden oa werd voorgesteld als een heiligdom.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=V3F7L5VE
Reacties