het Weten

Het komt eropneer, er is iets in jou en in iedereen wat de Waarheid Weet. Wat Liefde is. Wat niet gevoelig is voor emotie, wat niet het denken is. Wat uiteindelijk heel onpersoonlijk is, en dwars door jou heen kijkt maar je omvat met Liefde.
Uiteindelijk ben je dat Zelf.
Dit wil jou helpen, om uiteindelijk met die Liefde te versmelten. Om eigenlijk weer thuis te komen bij jeZelf, dat wat je werkelijk Bent.

Als je, je hart hiervoor opent, dan kun je hier meer en meer voeling mee krijgen. Dan kan dit Bewustzijn je aan de hand nemen door t leven. Puur belichten, Licht werpen, inzicht geven, in alles wat je doet en bent. In alles wat er op je afkomt, op je pad komt. De ontmoetingen die je hebt, de situaties waarin je komt.
Zo kan dat wat je werkelijk Bent je meer en meer vervullen. Je emoties verdwijnen. Je emoties ben jij maar is niet wat je Bent. Wat je Bent kan inzicht geven in die emoties, de betekenis ervan. Kan ze doorlichten zodat je jezelf er van kan bevrijden. Of allerlei gedachtespinsels die je hebt, beelden over het leven, alles wat je denkt te zijn, denkt te moeten doen.
In de Kracht van dit Bewustzijn, van die onpersoonlijke Liefde, dat wat jij werkelijk Bent kan alles verdwijnen oplossen wat die Liefde niet is. Kan oplossen wat jij bent, wat jouw ikje is, wat jouw overlevingsmechanismen zijn etc.

Meer en meer blijft zo de Liefde over, wordt je weer een met dat wat je werkelijk Bent.
Dat wat je werkelijk Bent is de Nieuwe Mens, die uiteindelijk door jou heen en iedereen heen op kan staan, als wij, als het ego verdwenen is.
Dan leef je weer in de Eeuwigheid, ben je niet meer van de tijd. Dan kan dat wat van de tijd is, bv de dood, je niets meer doen.
En dan nog gaat de verandering door en door en door.

Kagib

De uitgesproken woorden

Reacties

Walter zei…
Wat grappig dat jij dit zo verwoordt. Voor mij herkenbaar in die zin dat ik het ervaar als; altijd mijn eigen toeschouwer zijn, als hij die Weet. Hij was er altijd voor me en greep nooit herkenbaar in, omdat dát nou juist niet de bedoeling lijkt.
Tegenwoordig glimlacht hij meestal en mag ik regelmatig even "op schoot".
Heel af en toe fluistert hij; "Je mag best blijven hoor".
Ach, denk ik dan, laat mij nog maar even spelen!
Hihihi...
Kagib zei…
Ja Walter die toeschouwer is zo belangrijk, en mbt mijn leven keek die toeschouwer inderdaad naar al mijn rare fratsen en bokkesprongen etc. hihihi maar juist door het Zien doorZien van die rare fratsen, verdwenen ze losten ze eigenlijk op in de toeschouwer. En zo ervaar ik dat als t ware ik en de toeschouwer wat ik werkelijk Ben meer en meer een geworden Zijn.

lieve warme groet Kagib

Populaire posts van deze blog

zachtmoedigheid

NIETS ZIJN

de golf en de oceaan