van twee tot een 4
Daarom is het gelaat van het Zelf man-vrouw. Het is het middelpunt van het stralend kruis. Het is niet de gekruisigde, het is de verlossende. De verlossende is het middelpunt. Dit betekent opstaan van het kruis, bevrijd worden van het smadelijke martelhout. Deze ervaring is een feit, dat door niets uitgewist kan worden. In het gekruisigd worden is onmiddelijk het feit der verlossing gegeven. Daarin is de twee-heid overwonnen en opgenomen, verzoend door de onsterfelijke en eeuwige godskracht waarin de mens zijn ware afkomst herkent. Aanbid niet het kruis. Door het te erkennen en naar die herkenning te leven, wordt het overwonnen.
Deze bewustwording tot verlossing wordt met de weg aangeduid. 'Ik ben de weg, de waarheid en het leven'. Dit is een oneindig veel aangehaald citaat, maar bijna niemand heeft de moed dit op zichzelf toe te passen. Want ieder mens is voor zichzelf die weg. Zich op weg te begeven tot de hier besproken bewustwording leidt tot de erkenning van het grootste belang van het ogenblik waarin men leeft. Daarvan doordrongen te zijn is zelf-realisering, niet volgens een of ander voorschrift, maar uit zelf-besef.
Dan beleeft men trapsgewijs de ontzaglijke, nooit eindigende werking der tegenstellingen die elkander kruisen in het 'Nu'. Het polaire aanzicht in man-vrouw, in hemel-aarde, in licht-duisternis, in boven-onder leidt tot verschillende fasen in de ontwikkeling van het bewustzijn. De animus in het vrouwelijke, de anima in het manlijke, zoals ze èn in de droom, èn in het leven in verschillende aanzichten en gestalten optreden, blijken tenslotte tot één en hetzelfde gelaat te gaan behoren waarin de kenmerken der gescheidenheden zoals naar hun oorsprong, treffend in elkander passen. Het is naar uiterlijke verschijning niet mogelijk dit duidelijk en uitgesproken in de zichtbare wereld te beleven, omdat de breuk tussen de een en de ander - waardoor ze elkander verloren - al plaats had vóór de incarnatie in het aardse mensendier.
Want deze 'vleeswording' is tegelijk een zodanige vermomming dat men elkander niet eens meer herkent. Zoals op een gemaskerd bal gebeurde, dat twee elkander het hof makende partners bij ontmaskering elkanders man en vrouw bleken te zijn. Ze waren namelijk geheel onwetend van elkanders verkleding. Zo wordt het grote démasqué wel eens met de dood vergeleken. Dan valt inderdaad wel de persona van het lichaam weg, maar het kan voor velen en velen heel lang duren voor zij van hun onzichtbare omhullingen zijn bevrijd. Daarom is het zo uitermate belangrijk de 'weg' in het dagelijks leven voor zichzelf te ervaren als een voortdurende ont-hulling. Dan wordt de dood en alle uiterlijk gericht geheel overbodig, zoals ook het lichamelijk lijden en sterven. Dit betekent: Dood waar is uw prikkel, hel, waar uw overwinning?
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden
Deze bewustwording tot verlossing wordt met de weg aangeduid. 'Ik ben de weg, de waarheid en het leven'. Dit is een oneindig veel aangehaald citaat, maar bijna niemand heeft de moed dit op zichzelf toe te passen. Want ieder mens is voor zichzelf die weg. Zich op weg te begeven tot de hier besproken bewustwording leidt tot de erkenning van het grootste belang van het ogenblik waarin men leeft. Daarvan doordrongen te zijn is zelf-realisering, niet volgens een of ander voorschrift, maar uit zelf-besef.
Dan beleeft men trapsgewijs de ontzaglijke, nooit eindigende werking der tegenstellingen die elkander kruisen in het 'Nu'. Het polaire aanzicht in man-vrouw, in hemel-aarde, in licht-duisternis, in boven-onder leidt tot verschillende fasen in de ontwikkeling van het bewustzijn. De animus in het vrouwelijke, de anima in het manlijke, zoals ze èn in de droom, èn in het leven in verschillende aanzichten en gestalten optreden, blijken tenslotte tot één en hetzelfde gelaat te gaan behoren waarin de kenmerken der gescheidenheden zoals naar hun oorsprong, treffend in elkander passen. Het is naar uiterlijke verschijning niet mogelijk dit duidelijk en uitgesproken in de zichtbare wereld te beleven, omdat de breuk tussen de een en de ander - waardoor ze elkander verloren - al plaats had vóór de incarnatie in het aardse mensendier.
Want deze 'vleeswording' is tegelijk een zodanige vermomming dat men elkander niet eens meer herkent. Zoals op een gemaskerd bal gebeurde, dat twee elkander het hof makende partners bij ontmaskering elkanders man en vrouw bleken te zijn. Ze waren namelijk geheel onwetend van elkanders verkleding. Zo wordt het grote démasqué wel eens met de dood vergeleken. Dan valt inderdaad wel de persona van het lichaam weg, maar het kan voor velen en velen heel lang duren voor zij van hun onzichtbare omhullingen zijn bevrijd. Daarom is het zo uitermate belangrijk de 'weg' in het dagelijks leven voor zichzelf te ervaren als een voortdurende ont-hulling. Dan wordt de dood en alle uiterlijk gericht geheel overbodig, zoals ook het lichamelijk lijden en sterven. Dit betekent: Dood waar is uw prikkel, hel, waar uw overwinning?
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden
Reacties