Het gevonden 1
Jezus zeide Wie de wereld heeft gevonden en rijk is geworden, verloochene de wereld.
Het maakt een ondankbare indruk. Doordat het ik het contact verloor met de richting aangevende geestesvonk, hulde deze zich in meer of minder zielekrachten in en zocht een toevlucht in deze wereld door er geboren te willen worden. Zij gaat er binnen en bekleedt zich met het dier der aarde.
Gewoonlijk begint zij ermee zich volledig door die wereld te laten opnemen, zich erin onder te dompelen en zich ermee te verstrengelen op zo´n wijze dat zij zich niets meer herinnert van haar eigenlijke vaderland, waar zij volgens haar afkomst thuis hoort. In deze aardse wereld leert zij nameloze ellende kennen en ook onbeschrijflijke verrukkingen en verdwazingen. Aldus wordt de wereld voor de mens een slagveld, waarop hij niets ontziende en liefdeloze slagen krijgt en uitdeelt.
Dat wordt dan de strijd om het bestaan genoemd, ter zelfhandhaving. Komt een mens met zijn omhulsel en al, overdekt met zichtbare en onzichtbare littekens uit het strijdgewoel en redt hij zich daardoor het vege lijf, dan is hij verwonderd en blij het er levend afgebracht te hebben. Deze blijdschap is echter vermengd met een zekere treurigheid, omdat zovelen van zijn makkers dat lot niet konden delen.
Het is best mogelijk dat juist dan een mens de beker zoeken gaat die hem de nectar des levens reikt, hoewel de bittere druppel van zijn machteloosheid tov anderen hem hier niet onthouden wordt. Er is maar één mogelijkheid. De hand aan de ploeg slaan en niet omzien. De wereld die ons voortdurend attakeert, terzijde laten en ons een nieuwe weg door het leven banen.
Misschien werd de mens op het slagveld gehard, omdat hij er zoveel ellende aanschouwde en er zelfs met de dood geconfronteerd werd. Dit harden kan maken dat hij zich voor zijn verdere leven innerlijk afsluit en hij de idee van een verlossing of de herinnering aan een verloren vaderland voor altijd wil verbannen, omdat hij over de grieven en teleurstellingen, die het aardse leven hem aandeed, niet kan heenkomen.
Maar ook kan het zijn, dat een mens uit zijn opstandigheid, als gevolg van zijn ervaringen, deel krijgt aan een inzicht en een herinnering, waardoor hij beseft dat hij het zelf is die dit alles heeft gekozen, dat hij het zelf is die zich in deze wereld bekleedde en de konsekwenties ervan dus had te aanvaarden.
Dat is alleen mogelijk, niet doordat hij zichzelf door redenering daarvan vermag te overtuigen of doordat hij een of andere geformuleerde geloofsbelijdenis ondertekent, maar doordat hij het in zijn eigen binnenste gevoelt en gewaarwordingen verkrijgt die wijzen op een helderder, meer onbevangen en wakkerder leven en bewustzijn.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden
Het maakt een ondankbare indruk. Doordat het ik het contact verloor met de richting aangevende geestesvonk, hulde deze zich in meer of minder zielekrachten in en zocht een toevlucht in deze wereld door er geboren te willen worden. Zij gaat er binnen en bekleedt zich met het dier der aarde.
Gewoonlijk begint zij ermee zich volledig door die wereld te laten opnemen, zich erin onder te dompelen en zich ermee te verstrengelen op zo´n wijze dat zij zich niets meer herinnert van haar eigenlijke vaderland, waar zij volgens haar afkomst thuis hoort. In deze aardse wereld leert zij nameloze ellende kennen en ook onbeschrijflijke verrukkingen en verdwazingen. Aldus wordt de wereld voor de mens een slagveld, waarop hij niets ontziende en liefdeloze slagen krijgt en uitdeelt.
Dat wordt dan de strijd om het bestaan genoemd, ter zelfhandhaving. Komt een mens met zijn omhulsel en al, overdekt met zichtbare en onzichtbare littekens uit het strijdgewoel en redt hij zich daardoor het vege lijf, dan is hij verwonderd en blij het er levend afgebracht te hebben. Deze blijdschap is echter vermengd met een zekere treurigheid, omdat zovelen van zijn makkers dat lot niet konden delen.
Het is best mogelijk dat juist dan een mens de beker zoeken gaat die hem de nectar des levens reikt, hoewel de bittere druppel van zijn machteloosheid tov anderen hem hier niet onthouden wordt. Er is maar één mogelijkheid. De hand aan de ploeg slaan en niet omzien. De wereld die ons voortdurend attakeert, terzijde laten en ons een nieuwe weg door het leven banen.
Misschien werd de mens op het slagveld gehard, omdat hij er zoveel ellende aanschouwde en er zelfs met de dood geconfronteerd werd. Dit harden kan maken dat hij zich voor zijn verdere leven innerlijk afsluit en hij de idee van een verlossing of de herinnering aan een verloren vaderland voor altijd wil verbannen, omdat hij over de grieven en teleurstellingen, die het aardse leven hem aandeed, niet kan heenkomen.
Maar ook kan het zijn, dat een mens uit zijn opstandigheid, als gevolg van zijn ervaringen, deel krijgt aan een inzicht en een herinnering, waardoor hij beseft dat hij het zelf is die dit alles heeft gekozen, dat hij het zelf is die zich in deze wereld bekleedde en de konsekwenties ervan dus had te aanvaarden.
Dat is alleen mogelijk, niet doordat hij zichzelf door redenering daarvan vermag te overtuigen of doordat hij een of andere geformuleerde geloofsbelijdenis ondertekent, maar doordat hij het in zijn eigen binnenste gevoelt en gewaarwordingen verkrijgt die wijzen op een helderder, meer onbevangen en wakkerder leven en bewustzijn.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden
Reacties