15-9-42 liefdesverklaring

Ik heb eens geschreven dat ik jouw leven wilde lezen tot en met de laatste bladzijde. Nu heb ik je leven ten einde gelezen. Er is zo'n merkwaardige vreugde in me, om alles, zoals het gekomen is en zoals het zeker goed moet zijn, anders kan er niet deze kracht en vreugde en zekerheid in me zijn. Daar lig je dus nu in je twee kleine kamers, jij lieve, grote, goede. Ik heb je eens geschreven: mijn hart zal steeds als een vrije vogel naar je uitvliegen, vanaf iedere plek der aarde, en het zal je altijd vinden. En ook dit is er, ik schreef het in Tides dagboek: tijdens mijn leven ben jij al zozeer tot een stuk hemel geworden dat zich boven mij welft, dat ik mijn ogen slechts naar die hemel hoef op te slaan om bij je te zijn. En al zou ik zitten in een ondergrondse cel, dan zou dat stuk hemel binnen in mij uitgespannen zijn en mijn hart zou als een vrije vogel uitvliegen naar die hemel en daarom is het alles zo eenvoudig, weet je, alles zo verschrikkelijk eenvoudig en mooi en zinrijk.

Ik had je nog duizend dingen te vragen en van je te leren, nu zal ik alles alleen moete doen. Ik voel me zo sterk, weet je, ik weet dat ik het zal klaarspelen in m'n leven. Die krachten die mij ter beschikking staan, heb jij in me vrijgemaakt. Je hebt me onbevangen de naam van God leren uitspreken. Jij bent de bemiddelaar geweest tussen god en mij en nu ben jij, bemiddelaar, weggegaan en nu gaat mijn weg regelrecht tot God, het is goed zo, ik voel het. en ik zal zelf weer de bemiddelaarster zijn voor al die anderen, die ik bereiken kan.

Etty Hillesum