voorleven

Het gaat erom dat uiteindelijk waarlijk dat heilbegeren in jezelf vrijkomt. Dat is het enig waarlijk bevrijdende begeren waardoor de Ommekeer kan komen, de Verbinding gemaakt kan worden.
Dan begint een totaal nieuw leven, breekt er een aspect in je Wezen in wat er eerst niet was. Je roept het op, als het enige verlangen is om te begrijpen. De reactie zal komen.
De Geest zal je aan de hand nemen, en alles maar dan ook alles zal anders zijn.
De Geest strijdt natuurlijk niet, de Geest is Licht en schijnt gewoon. Wij strijden in het blootgesteld worden aan dit Licht. Dat kan heel erg pijn doen, confronteren. Maar het is een louteringsbrand en je zult een Vrij mens worden, een waarlijk Liefdevol mens, vol Liefde, vervuld door de Liefde.
Het is een loskomen van de dualiteit en ingaan in de Eeuwigheid.

Het kan al heel vroeg beginnen. Wat geef je als ouder je kind mee? Wat leef je voor, wat laat je zien?
Geef je ruimte in dit kind aan zijn ware ont-wikkeling, het vrijmaken en houden van die Essentie, dan zal er later ook niet zoveel afgebroken hoeven te worden. Dan kan zo'n kind tot een waarlijk puur Liefdevol mens opbloeien.
Maar ja, dit kun je niet doen. Al wil je misschien nog zo graag het goede meegeven maar als er onbewust nog allerlei aspecten doorwerken dan zal dit gezien en ervaren worden. Wat je wel kunt doen is puur en eerlijk zijn, gelijkwaardig aan je kind. Durven ook kwetsbaar te zijn, open voor het kind wat in het binnenste leeft. Werkelijk proberen te begrijpen wat er in het kind omgaat.
Het gaat uiteindelijk vooral om iets voorleven, niet zozeer de woorden. Als tot op zekere hoogte het woord klopt bij de daad zal er geen verwarring komen. Tuurlijk ook grenzen aangeven waar nodig, en je mag best putten uit je levenservaring, het kind daarmee helpen, dat delen.
Maar het allerbelangrijkste is dat in jouzelf de Geest van Liefde vrijkomt en dat die je aan de hand mag nemen. Ook dat zal het kind voelen, wat het gevolg hiervan ook is.


Kagib

En de uitgesproken woorden