de ingreep uit roman de Golem
Ik, was nog niet rijp voor een wonder in deze vorm te beleven ( de
hoofdpersoon had dus situaties gecreëerd waarbij schijnbaar wonderen
plaatsvonden ) Dat is het. Hoe moet ik u dat nu verklaren? Neemt u eens aan,
alleen als vb, dat ik al jarenlang iedere nacht dezelfde droom zou hebben, die
zich steeds verder voortspint en waarin iemand - laten we zeggen: een bewoner
van een andere wereld - me onderricht en mij niet alleen een spiegelbeeld van
mezelf en de geleidelijke veranderingen daarin toont, hoever ik van de magische
rijpheid een wonder te kunnen beleven verwijderd ben, maar die me ook in
verstandelijke problemen die mij overdag bezig houden zodanig uitsluitsel geeft,
dat ik het te allen tijde kan verifiëren.
U zult begrijpen dat een dergelijk wezen voor iemand al het denkbare geluk op aarde vervangt; het is voor mij de brug, die me met de 'overzijde' verbindt, de Jakobsladder, waarmee ik me boven de duisternis van de alledaagsheid kan verheffen naar het licht - het is voor mij de leidsman en vriend in wie ik al mijn vertrouwen stel, dat ik op de donkere wegen die mijn ziel gaat niet kan verdwalen in waanzin en duisternis, en die me nog nooit heeft voorgelogen. Maar opeens, in tegenspraak tot alles, wat hij me gezegd heeft, kruist een 'wonder' mijn leven! Wie moet ik nu geloven? Was dat wat mij vele jaren ononderbroken vervuld heeft een leugen? Als ik daaraan moest twijfelen zou ik halsoverkop in een bodemloze afgrond storten. En toch is het wonder geschied.
Gustav Meyrink
U zult begrijpen dat een dergelijk wezen voor iemand al het denkbare geluk op aarde vervangt; het is voor mij de brug, die me met de 'overzijde' verbindt, de Jakobsladder, waarmee ik me boven de duisternis van de alledaagsheid kan verheffen naar het licht - het is voor mij de leidsman en vriend in wie ik al mijn vertrouwen stel, dat ik op de donkere wegen die mijn ziel gaat niet kan verdwalen in waanzin en duisternis, en die me nog nooit heeft voorgelogen. Maar opeens, in tegenspraak tot alles, wat hij me gezegd heeft, kruist een 'wonder' mijn leven! Wie moet ik nu geloven? Was dat wat mij vele jaren ononderbroken vervuld heeft een leugen? Als ik daaraan moest twijfelen zou ik halsoverkop in een bodemloze afgrond storten. En toch is het wonder geschied.
Gustav Meyrink
Reacties
Dit stuk verbindt dus met n gedeelte een stuk eerder waarin de hoofdpersoon dat meisje wat nu aan t woord is wilde helpen na haar verhaal gehoord te hebben over haar vertrouwen in de voorzienigheid. Toen heeft hij dus zelf een groot bedrag aan geld ergens verstopt wat ze toen vond.
Maar dat was n geforceerde situatie waardoor juist haar innerlijke systeem helemaal door elkaar geschud werd wat ze hier uitlegt.
Wat ik voel in dit gedeelte is dat t zo makkelijk lijkt te helpen financieel of anderszins, maar helpen we wel helpt dit werkelijk de ander?
lieve warme groet Kagib
Gtoetjes