dood en leven

Je bent dus bang voor het leven en bang voor de dood omdat je je vastklampt. Als je nergens aan vastgrijpt, als je niet bang bent iets te verliezen, dan ben je vrij om te stromen als de bergrivier die altijd nieuw, sprankelend en levend is.
Er zijn mensen die de gedachte dat ze een familielid of een vriend zouden verliezen niet kunnen verdragen; ze denken er liever niet aan. Of ze zijn bang een favoriete theorie, ideologie of geloof in twijfel te trekken en kwijt te raken. Of ze zijn ervan overtuigd dat ze nooit zonder de een of andere dierbare mens, ding of plek kunnen leven.

Wil jij een manier om de mate van je starheid en je doodsheid te meten? Observeer dan hoeveel pijn het je doet wanneer je een gekoesterd idee, mens of ding verliest. De pijn en het verdriet verraden je gehechtheid nietwaar? Waarom rouw je zo bij de dood van een geliefde of het verlies van een vriend? Je hebt nooit de tijd genomen om serieus te overwegen dat alles verandert en voorbijgaat en sterft.
Daarom wordt je overvallen door dood, verlies en scheiding. Je woont liever op het zoldertje van je illusie en doet net of de dingen nooit zullen veranderen, of ze altijd hetzelfde zullen zijn. Om die reden doet het je zoveel pijn als het leven binnenstormt om je illusie aan gruzelementen te slaan.

Anthony de Mello