opgesloten

Heb je er ooit bij stilgestaan dat mensen die het bangst zijn om te sterven degenen zijn die als de dood zijn om te leven?
Stel je een man voor die op een zolder woont, een soort hol zonder licht en weinig frisse lucht. Hij is bang de trap af te gaan omdat hij heeft gehoord dat mensen van de trap vallen en hun nek breken. Hij zou nooit een straat oversteken, omdat hij heeft gehoord dat er duizenden op straat worden overreden. En ja, als hij de straat niet kan oversteken, hoe wil hij dan een oceaan of een continent oversteken en zich van de ene ideeënwereld naar de andere kunnen bewegen? Deze man blijft in zijn hol van een zolder zitten in een poging de dood af te weren, en daarmee heeft hij meteen ook het leven afgeweerd.

Wat is de dood? Een verlies, een verdwijning, een loslaten, een vaarwel zeggen. Wanneer je je vastklampt, weiger je los te laten, je weigert vaarwel te zeggen, je verzet je tegen de dood. En al besef je het misschien niet, je verzet je tegelijkertijd tegen het leven.
Want het leven beweegt en en jij zit vast, het leven stroomt en jij stagneert, het leven is buigzaam en jij bent onbuigzaam en bevroren. Het leven neemt alles mee en jij hunkert naar stabiliteit en blijvendheid.


Anthony de Mello