vluchtig leven en de Eeuwigheid

In de kern komt het eropneer dat alles maar dan ook alles wat we doen heel vluchtig is.
In het moment is het heel belangrijk, lijkt het heel belangrijk. Misschien een paar dagen dat t blijft, maar dan is het weer verdwenen.
Wat is er over na een jaar?
Wat blijft over na een leven?
Ook in ons handelen naar buiten, welke wezenlijke diepe innerlijke verandering brengen we daarin teweeg. Wat blijft daarin werkelijk hangen of zorgt voor een doorbraak?
Maar wat niet vluchtig is, en daarom van zo'n groot belang, is ons bewustzijn. Dat meer en meer het Bewustzijn van Liefde mag/kan vrijkomen.
Want het bewustzijn dragen we met ons mee over dit leven heen. Welke veranderingen zijn hierin opgetreden bij het overgaan, bij het sterven. Wat heeft er mogen open gaan?

Dus de zin van het leven ligt in het zoveel mogelijk open maken van wat in potentie in ons verborgen is. Dat meer en meer de Liefde, het Weten vrij mag komen.
Dit betekent niet dat je een kluizenaar moet worden, juist niet. Maar wel dat je in wat je doet meer en meer hieraan geen waarde meer ontleent. Dat je er niet afhankelijk van wordt, niet eraan gehecht, dat het je niet groot of klein kan maken.
Dat je dus meer en meer alles en iedereen omvat met deze Liefde en gewoon doet wat het moment vraagt.
Zolang we de blik gericht houden naar buiten, daar de zin vinden, zullen we steeds gespleten, afhankelijk blijven. Zullen we gebroken worden door omstandigheden, omdat daar alles in verandering blijft.
Maar in onszelf is iets wat altijd is, altijd was en altijd zal Zijn. Dit kan uiteindelijk door niets wat buiten is van je afgenomen worden.


Kagib